مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  چکیده

  زمینه و هدف: RUNX2 اختصاصی‌ترین فاکتور نسخه‌برداری در تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست می‌باشد. در این تحقیق، میزان بیان کمّی این فاکتور در طول تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست با استفاده از محیط تمایزی استئوبلاستی و داروی زولدرونیک اسید مورد ارزیابی قرار گرفت.

  مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، سلول‏های بنیادی مزانشیمی انسانی تحت تیمار با محیط تمایزی استئوبلاستی و داروی زولدرونیک اسید قرار گرفتند. استخراج RNA در هفته‏های اول، دوم و سوم تمایز استئوبلاستیک و از سلول‏های بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته صورت گرفت. بیان کمّی RUNX2 با روش quantitative Real Time-PCR سنجیده شد.

  یافته‌ها: بیان ژن RUNX2 تحت تأثیر محیط تمایزی در هفته‌های اول، دوم و سوم تمایز در مقایسه با سلول‌های بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته، به ترتیب 09/0±76/1، 25/0±54/3 و 17/0±40/3 برابر و تحت تیمار با داروی زولدرونیک اسید به ترتیب 13/0±91/2، 30/0±25/3 و 23/0±36/3 برابر بود. مقایسه میزان افزایش بیان ژن RUNX2 در هفته اول تمایز با محیط تمایزی و داروی زولدرونیک اسید اختلاف معنی‌دار از نظر آماری نشان می‌دهد (05/0 p< ). در حالی که میزان بیان RUNX2 در هفته دوم و سوم تمایز با محیط تمایزی و داروی زولدرونیک اسید تقریباً یکسان بود.

  نتیجه‌گیری : بیان ژن RUNX2 در طول تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست تحت تأثیر محیط تمایزی و داروی زولدرونیک اسید افزایش پیدا می‌کند. افزایش بیان RUNX2 در هفته اول تیمار با زولدرونیک اسید بیانگر تأثیر تسریع تمایز استئوبلاستی با داروی زولدرونیک اسید می‌باشد.

  واژه‌های کلیدی: سلول‌های بنیادی مزانشیمی، محیط تمایزی، زولدرونیک اسید، فاکتور نسخه‌برداری RUNX2