مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  چکیده

  زمینه و هدف: استرس حاد و مزمن سبب القاء تغییرات هورمونی و عصبی می‌شود که هم آستانه درد و هم رفتارهای دردی را متأثر می‌کند، اما اثر استرس حاد و مزمن ناشی از بی‌حرکتی، روی رفتارهای دردی ناشی از فرمالین ناشناخته است. در نتیجه، در این مطالعه اثرات استرس بی‌حرکتی حاد و مزمن روی آزمون درد فرمالین در موش صحرایی نر مورد ارزیابی قرار گرفت.

  مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، از آزمون فرمالین(50 میکرولیتر فرمالین 2٪) برای ارزیابی اثرات استرس حاد و مزمن روی پاسخ به درد در 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات در ابتدا تحت یک جلسه استرس حاد (15، 30 و60 دقیقه) یا چند جلسه استرس مزمن (10 و 20 روز و هر روز 30 دقیقه) قرار گرفتند و بلافاصله فرمالین در پنجه عقبی پا تزریق شده و رفتارهای دردی مشاهده گردید.

  یافته‌ها: در معرض قرار دادن حیوان برای 60 دقیقه (استرس حاد) رفتار دردی ناشی از تحریک شیمیایی (فرمالین 2%) را کاهش نداد، در حالی که 15 دقیقه استرس حاد، رفتار دردی ناشی از فرمالین را در فاز 2 کاهش داد و 30 دقیقه در معرض استرس قرار دادن حیوان، رفتار دردی ناشی از فرمالین را در فاز 1، اینترفاز و فاز 2 کاهش داد. استرس مزمن به مدت 10 روز (روزانه 30 دقیقه)، باعث تشدید بی‌دردی ناشی از30 دقیقه استرس نشد و در مدت 20 روز (روزانه 30 دقیقه) اثری در پاسخ‌های دردی ناشی از فرمالین نداشت.

  نتیجه‌گیری: استرس بی‌حرکتی حاد می‌تواند برای درد تونیک، بی‌دردی کوتاه‌مدت و بلند مدت تولید کند. بی‌دردی ناشی از استرس کوتاه‌مدت به عنوان کاهش در رفتار درد در طول فاز 1 و بی‌دردی ناشی از استرس دراز مدت به عنوان انعکاس رفتارهای کاهش درد در طول فاز 2 تلقی می‌شود .

  واژ ه‌ های کلیدی: آزمون فرمالین، استرس بی‌حرکتی، موش صحرایی