gte vml 1]>چکیده
زمینه و هدف: نگرانی یک ویژگی مشترک و به
طور بالقوه ناتوانکننده در مبتلایان اختلالات اضطرابی میباشد. هدف از
این پژوهش تعیین ارتباط راهبرد تنظیم شناختی هیجان و باور آمیختگی فکر- عمل با میزان
نگرانی دانشجویان میباشد.
مواد و روشها: نمونه آماری این
تحقیق مقطعی شامل
200 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی 91- 1390
بود که به روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها
از پرسشنامه نگرانی Penn state ،
باور آمیختگی فکر- عمل Rachman و همکاران و فرم کوتاه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان Garnefski و همکاران استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی
پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه استاندارد مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: بین راهبردهای پذیرش
(221/0- =r و 002/0=p)، تمرکز مجدد
مثبت (262/0- =r و 001/0=p) و تمرکز مجدد
برنامهریزی تنظیم شناختی هیجان (322/0- =r و 001/0=p)
با نگرانی، همبستگی منفی و معنیدار وجود دارد. اما رابطه
نگرانی با راهبرد فاجعه آمیز تلقی کردن (379/0 =r
و 001/0=p) مثبت و معنیدار میباشد. و متغیر نگرانی
با عامل احساس مسئولیت در قبال افکار مثبت (674/0=r
و 001/0=p) و عامل احساس مسئولیت در قبال افکار جلوگیری از خطر (577/0=r
و 001/0=p) ارتباط مثبت و معنیدار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه
استاندارد نشان داد که راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در تبیین نگرانی (29%=R2) و
عاملهای باور آمیختگی فکر- عمل در تبیین نگرانی (6/54%=R2) سهم داشتند.
نتیجهگیری: نتایج
نشان داد بین راهبردهای ناکارآمد و باور آمیختگی فکر- عمل با نگرانی رابطه وجود
دارد. بنابراین، به نظر میرسد وقوع سوگیرهای شناختی مانند فکر- عمل و راهبردهای
ناکارآمد، آسیبپذیری فرد را نسبت به نگرانی افزایش میدهد.
واژههای کلیدی: راهبرد تنظیم
شناختی هیجان، باور آمیختگی فکر- عمل، نگرانی
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |