BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-2283-fa.html
زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده‌اند تحریفات شناختی اثر منفی بر خود شفقتی دارند. هدف
پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تفکر قطعی‌نگر و خود شفقتی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی
است که بر روی 207 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان انجام
گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه خود شفقتی و تفکر قطعی‌نگر به عنوان ابزار پژوهش
استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی
چندگانه انجام گردید.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد
همبستگی منفی بین خرده مقیاس‌های خودمهربانی، اشتراکات انسانی و ذهن آگاهی با تمام
خرده مقیاس‌های تفکر قطعی‌نگر (قطعی‌نگری کلی، قطعی‌نگری
در تعامل با دیگران، مطلق نگری فلسفی، قطعی‌نگری در پیش‌بینی آینده و قطعی‌نگری در حوادث منفی) و خرده مقیاس‌های قضاوت در مورد خود، انزوا و فزون همانند‌سازی با تمام
خرده مقیاس‌های تفکر قطعی‌نگر رابطه مثبت دارد )05/0(p<.
همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون خطی نشان داد خرده مقیاس‌های تفکر قطعی‌نگر تا 27% و تفکر قطعی‌نگر کل نیز توانسته تا 22%
تغییرات خود شفقتی را تبیین کند.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد هر قدر
میزان تفکر قطعی‌نگر بالاتر باشد، شفقت فرد نسبت به خود پایین بوده و بالعکس و
برای افزایش شفقت فرد نسبت به خود باید تحریف شناختی
تفکر قطعی‌نگر، اصلاح گردد.
واژه‌های کلیدی: تفکر قطعی‌نگر، خود شفقتی، دانشجویان
دریافت: 1393/6/8 | پذیرش: 1393/11/5 | انتشار: 1393/12/16
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
