مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

زمینه و هدف: توکسوپلاسما حداقل بین 30 تا 60 % از انسان‌ها را در بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران آلوده می‌کند. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع سرمی آنتی‌بادی‌های ضد توکسوپلاسما در مادران باردار شهرستان رفسنجان و نوزادان آنها و نیز تعیین نقش برخی از عوامل احتمالی مؤثر در اپیدمیولوژی این عفونت ‌بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، سرم نمونه‌های خون ۳۳۳ مادر باردار و نیز خون بند ناف جنین‌های آنها با استفاده از کیت‌های تجاری ELISA از نظر وجود آنتی‌بادی‌های اختصاصی IgG و IgM ضد توکسوپلاسما گوندی مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین، اطلاعات مربوط به برخی از عوامل احتمالی مؤثر بر اپیدمیولوژی عفونت ثبت گردید. داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی و آزمون‌های آماری شامل مجذور کای و اختلاف میانگین‌ها مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج: از مجموع ۲۴۰ نمونه خون مادر و ۲۵۴ نمونه خون بندناف که ایمونوگلوبولین‌های IgG ضد توکسوپلاسما در سرم آنها ردیابی شد، به ترتیب تعداد ۷۳ مورد (4/۳۰%) و ۸۳ مورد (7/۳۲%) مثبت بودند. از سوی دیگر، تنها یک نمونه خون بند ناف (3/0%) از نظر  IgMضد توکسوپلاسما مثبت بود. نتایج IgG با سطح تحصیلات مادر، محل سکونت در شهر یا روستا، نگهداری یا تماس نزدیک با گربه و شغل مادر دارای ارتباط معنی‌دار بود. نسبت شانس آلودگی به توکسوپلاسما در زنان خانه‌دار 8/3 برابر زنان غیر خانه‌دار، در زنان روستایی 24/2 برابر زنان شهری و در افراد با تماس نزدیک با گربه 84/1 برابر افراد بدون تماس نزدیک با گربه برآورد گردید.

نتیجه‌گیری: علی‌رغم شرایط نا‌مناسب محیطی، امکان انتقال این عفونت را در استان کرمان فراهم است. زندگی در روستا، تماس با گربه، خانه‌دار بودن و تحصیلات پایین مادران باردار از عوامل خطرزا در ابتلا به عفونت محسوب می‌شوند.

واژه‌های کلیدی: توکسوپلاسما، توکسوپلاسموزیس مادرزادی، بندناف