مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

gte vml 1]> چکیده 

زمینه و هدف: سلامت مادران و کودکان یکی از مسائل مهمی است که نیاز به توجه ویژه دارد. یکی از اهداف برنامه پزشک خانواده بهبود شاخص های زیج حیاتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شاخص‌های زیج حیاتی مراکز بهداشتی درمانی روستایی شیراز قبل و بعد از اجرای طرح پزشک خانواده طی سال‌های1391-1380 انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی در سال 1393 انجام شد. داده‌ها با استفاده از فرم جمع‌آوری پژوهشگر ساخته و به صورت سرشماری از سال1380 تا سال 1391 از مراکز بهداشتی والفجر و انقلاب جمع‌آوری شدند. از آمار توصیفی و برای تحلیل داده‌ها از نرم افزار Excel و آزمون ویلکاکسون استفاده شد.

یافته‌ها: بیشترین میانگین شاخص‌های زیج حیاتی بعد از اجرای طرح پزشک خانواده مربوط به شاخص باروری عمومی (98/5) و کمترین مربوط به باروری کلی قبل از اجرای طرح پزشک خانواده بود (17/0). بین چهار شاخص قبل و بعد از اجرای طرح رابطه معناداری وجود داشت (05/0p<). شاخص‌های مرگ نوزاد زیر1 ماه، مرگ کودکان زیر1 سال، درصد کودکان زیر1 سال و درصد مرده‌زایی از سال 1380 تا سال 1391 روندی رو به کاهش داشتند.

نتیجه‌گیری: شاخص‌های بهداشتی درصد مرگ نوزاد زیر 1 ماه، درصد مرده‌زایی، درصد کودکان زیر 1 سال و درصد موالید خام بعد از طرح پزشک خانواده ارتقا یافتند. لذا با اجرای صحیح، نظارت مداوم و افزایش آگاهی مردم از این طرح می‌توان در جهت ارتقا شاخص‌های زیج حیاتی اقدام مؤثر انجام داد.

واژه‌های کلیدی: طرح پزشک خانواده، شاخص زیج حیاتی، شاخص سلامت روستا