جلد 5، شماره 4 - ( 9-1385 )                   جلد 5 شماره 4 صفحات 290-285 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Vafaei A, Miladi-Gorgi H, Taherian A, Rashidy-Pour A. The Effect of Dexamethasone on Anxiety Related Behavior in Mice. JRUMS 2006; 5 (4) :285-290
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-243-fa.html
وفایی عباسعلی، میلادی گرجی حسین، طاهریان عباسعلی، رشیدی پور علی. اثر دگزامتازون بر واکنش‌های اضطرابی‌ در موش‌‌های سوری ‌. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1385; 5 (4) :285-290

URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-243-fa.html


چکیده:   (11905 مشاهده)
مقاله پژوهشی مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان دوره پنجم، شماره چهارم، زمستان 1385، 290-285 اثر دگزامتازون بر واکنش‌های اضطرابی‌ در موش‌‌های سوری ‌ دکتر عباسعلی وفایی ، حسین میلادی گرجی ، دکتر عباسعلی طاهریان2، دکتر علی رشیدی‌پور دریافت مقاله: 18/2/85 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 13/7/85 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 21/8/85 پذیرش مقاله: 23/9/85 چکیده زمینه و هدف: مطالعات قبلی پیشنهاد نموده‌اند که فعالیت گیرنده‌های گلوکوکورتیکوییدی می‌تواند نقش تعدیلی برترس و اضطراب داشته باشد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر تعیین نقش‌ هورمون‌های گلوکوکورتیکوییدی بر تعدیل اضطراب‌ در مدل‌ ماز بعلاوه‌ای‌ شکل‌ مرتفع می‌باشد. مواد و روش‌ها: در طی این‌ مطالعه تجربی 60 سر از موش‌های سوری با میانگین‌ وزنی‌ 25 تا 30 گرم‌ استفاده‌ گردید. در ابتدا حیوان‌ها به صورت تصادفی به گروه‌های آزمون و کنترل تقسیم گردیدند. سپس به گروه‌های آزمون، دگزامتازون 1/0، ‌3/0، 1، 2 و10 میلی‌گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن به عنوان آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکویید و به‌ موش‌های‌ گروه‌ کنترل‌ هم ‌حجم‌ آن ‌حلال (نرمال‌ سالین‌ + اتانول 2%) 30 دقیقه‌ قبل‌ از ارزیابی به صورت‌ زیر جلدی ‌تزریق‌ شد. موش‌ها 25 دقیقه بعد از تزریق در جهت افزایش فعالیت حرکتی و حس کنجکاوی به‌ مدت‌ 5 دقیقه‌ در یک جعبه با دیواره‌های مشکی قرار داده شدند و پس از آن در فواصل زمانی تنظیم شده به ماز بعلاوه‌ای منتقل گردیدند و به مدت 5 دقیقه شاخص‌های استاندارد ‌ارزیابی اضطراب‌ (تعداد ورود و درصد زمان صرف شده بر روی بازوی باز) ازطریق‌ مشاهده در آن‌ها بررسی‌ و ثبت‌ گردید. یافته‌ها: نتایج‌ این‌ مطالعه‌ نشان‌ داد که‌ دگزامتازون‌ در دوز‌های 3/0 و 1 میلی‌گرم به طور معنی‌داری موجب کاهش‌ رفتارهای اضطرابی شده‌ است‌ (01/0p<). ولی با دوز 1/0 و 2 میلی‌گرم اثر معنی‌داری نداشت در حالی که دگزامتازون با دوز 10میلی‌گرم اثر اضطراب‌زایی دارد (01/0p<). نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق نشان‌ می‌دهد که‌ گلوکوکورتیکوییدها وابسته به دوز نقش مهمی در تعدیل واکنش‌های اضطرابی در مدل ارزیابی ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع دارد. واژه‌های کلیدی: اضطراب، گلوکوکورتیکوییدها، دگزامتازون، موش سوری
متن کامل [PDF 1637 kb]   (3057 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فيزيولوژي
دریافت: 1386/2/8 | انتشار: 1385/9/24

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb