چکیده: (11905 مشاهده)
مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره پنجم، شماره چهارم، زمستان 1385، 290-285
اثر دگزامتازون بر واکنشهای اضطرابی در موشهای سوری
دکتر عباسعلی وفایی ، حسین میلادی گرجی ، دکتر عباسعلی طاهریان2، دکتر علی رشیدیپور
دریافت مقاله: 18/2/85 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 13/7/85 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 21/8/85 پذیرش مقاله: 23/9/85
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات قبلی پیشنهاد نمودهاند که فعالیت گیرندههای گلوکوکورتیکوییدی میتواند نقش تعدیلی برترس و اضطراب داشته باشد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر تعیین نقش هورمونهای گلوکوکورتیکوییدی بر تعدیل اضطراب در مدل ماز بعلاوهای شکل مرتفع میباشد.
مواد و روشها: در طی این مطالعه تجربی 60 سر از موشهای سوری با میانگین وزنی 25 تا 30 گرم استفاده گردید. در ابتدا حیوانها به صورت تصادفی به گروههای آزمون و کنترل تقسیم گردیدند. سپس به گروههای آزمون، دگزامتازون 1/0، 3/0، 1، 2 و10 میلیگرم به ازاء هر کیلوگرم وزن به عنوان آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکویید و به موشهای گروه کنترل هم حجم آن حلال (نرمال سالین + اتانول 2%) 30 دقیقه قبل از ارزیابی به صورت زیر جلدی تزریق شد. موشها 25 دقیقه بعد از تزریق در جهت افزایش فعالیت حرکتی و حس کنجکاوی به مدت 5 دقیقه در یک جعبه با دیوارههای مشکی قرار داده شدند و پس از آن در فواصل زمانی تنظیم شده به ماز بعلاوهای منتقل گردیدند و به مدت 5 دقیقه شاخصهای استاندارد ارزیابی اضطراب (تعداد ورود و درصد زمان صرف شده بر روی بازوی باز) ازطریق مشاهده در آنها بررسی و ثبت گردید.
یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد که دگزامتازون در دوزهای 3/0 و 1 میلیگرم به طور معنیداری موجب کاهش رفتارهای اضطرابی شده است (01/0p<). ولی با دوز 1/0 و 2 میلیگرم اثر معنیداری نداشت در حالی که دگزامتازون با دوز 10میلیگرم اثر اضطرابزایی دارد (01/0p<).
نتیجهگیری: یافتههای فوق نشان میدهد که گلوکوکورتیکوییدها وابسته به دوز نقش مهمی در تعدیل واکنشهای اضطرابی در مدل ارزیابی ماز بعلاوهای شکل مرتفع دارد.
واژههای کلیدی: اضطراب، گلوکوکورتیکوییدها، دگزامتازون، موش سوری
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي دریافت: 1386/2/8 | انتشار: 1385/9/24