مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: اپی‌کندیلیت خارجی آرنج، شایع‌ترین ضایعه انقباضی است که آن را گرفتار می‌کند و در مبدأ عضلات راست‌کننده مچ دست سبب التهاب و درد می‌شود. هدف این مطالعه، مقایسه تأثیر فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% و لیزر کم‌توان در درمان اپی‌کندیلیت خارجی آرنج بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور در درمانگاه فیزیوتراپی فاطمیه رفسنجان در سال 1395 انجام گرفت. 78 بیمار مبتلا به اپی‌کندیلیت خارجی آرنج به‌طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول، دوم و سوم به ترتیب فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1%، لیزر کم‌توان و درمان رایج دریافت کردند. شدت درد موضعی، درد انتشاری، حساسیت به لمس و قدرت مشت کردن در جلسه اول، پنجم، دهم و 10 روز پس از پایان درمان بررسی گردید. شدت درد و قدرت مشت کردن به ترتیب با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری و دینامومتر ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه‌گیری‌های مکرر، آزمون مقایسات چندگانه Tukey و مجذور کای، تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که لیزر در مقایسه با فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% و درمان رایج به مدت 10 جلسه در کاهش درد اپی‌کندیلیت خارجی آرنج مؤثرتر بود (001/0>p). همچنین نتایج این مطالعه نشان داد لیزر در افزایش قدرت مشت کردن از درمان رایج مؤثرتر بود (005/0=p)، ولی لیزر در مقایسه با فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% در قدرت مشت کردن، اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0<p). آزمون مجذور کای در جلسه دهم نشان داد که لیزر در کاهش درد انتشاری و حساست به لمس اپی‌کندیلیت خارجی آرنج مؤثرتر از فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% و درمان رایج بوده است (001/0>p).

نتیجه‌گیری: از یافته‌های این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که لیزر در طی 10 جلسه می‌تواند در کاهش درد موضعی، درد انتشاری و حساسیت به لمس از فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% و درمان رایج مؤثرتر باشد.

واژه‌های کلیدی: لیزر کم‌توان، فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1%، اپی‌کندیلیت خارجی آرنج