مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: کیفیت مطلوب فیزیکی و شیمیایی آب از نقطه‌نظر مقبولیت آن برای مصرف‌کننده، حفظ سلامتی مصرف‌کننده و نگهداری از سیستم شبکه آب ضروری می‌باشد. هدف از این مطالعه، تعیین کیفیت فیزیکی و شیمیایی آب شرب شهر قزوین بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت مقطعی در سال 95-1394 و در طی سه فصل انجام شد. در مجموع 150 نمونه از قسمت‌های مختلف شبکه توزیع آب آشامیدنی شهر قزوین جمع‌آوری گردید و پارامترهای pH، کدورت، میزان کلر باقی‌مانده، (Electrical Conductivity) EC، (Total Dissolved Solids) TDS، نیترات، سختی کل، قلیائیت و غلظت فلزات سرب، جیوه، کادمیوم و کروم به اندازه‌گیری شد. سنجش فلزات سنگین با استفاده از دستگاه جذب اتمی و سایر پارامترهای مورد مطالعه بر اساس کتاب استاندارد متد انجام گردید. آزمون آماری ANOVA برای مقایسه مقادیر میانگین بین فصول مختلف به کار گرفته شد.

یافته‌ها: میانگین پارامترهای فیزیکی و شیمیایی در طی سه فصل مطالعه شامل pH، کدورت، میزان کلر آزاد باقی‌مانده، EC،TDS ، نیترات، سختی کل، قلیائیت و غلظت فلزات سرب و کروم به ترتیب 47/7، (NTU) 05/0±28/0، 24/0±42/0 (میلی‌گرم بر لیتر)، 99/48±46/623 (میکروزیمنس بر سانتی‌متر)، 92/49±52/499 (میلی‌گرم بر لیتر)، 73/4±65/42 (میلی‌گرم بر لیتر)، 41/1±33/148 (میلی‌گرم بر لیتر کربنات کلسیم)، 67/5±23/222 (میلی‌گرم بر لیتر کربنات کلسیم)، 002/0±008/0 (میلی‌گرم بر لیتر)، 002/0±031/0 (میلی‌گرم بر لیتر) بودند. میزان جیوه و کادمیوم در کل نمونه‌ها بسیار ناچیز بود.

نتیجه‌گیری: مطابق نتایج به‌دست‌آمده، میانگین پارامترهای مورد مطالعه در محدوده استاندارد ملی آب آشامیدنی قرار دارد و کیفیت آب آشامیدنی قزوین برای مصرف‌کنندگان ایمن است.

واژه‌های کلیدی: آب آشامیدنی، منابع آب، کیفیت فیزیکوشیمیایی آب، قزوین