مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: بلیچینگ روشی مؤثر جهت ایجاد لبخندی زیبا می‌باشد اما تأثیر عوامل بلیچینگ بر استحکام باند ترمیم‌های کامپوزیتی موجود مورد بحث است. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر غلظت‌های مختلف ژل بلیچینگ کارباماید پراکساید بر استحکام باند برشی کامپوزیت نانو هیبرید باند‌شده به مینا و عاج می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 96 دندان پره‌مولر به دو گروه مساوی تقسیم شدند. سطوح باکال تا حصول سطح صاف مینایی یا عاجی ساییده شده و سپس نمونه‌ها در مکعب‌های آکریلی مانت شدند. سطوح به باندینگ  Single Bond2آغشته و کیور گردیدند. پس از فرم‌دهی یک استوانه از کامپوزیت نانو هیبرید Z350 بر روی سطوح، نمونه‌ها به چهار زیرگروه تقسیم شدند. زیرگروه اول بدون بلیچینگ، زیرگروه‌های بعدی به ترتیب در معرض ژل بلیچینگ  Opalescence PF10، 15 و 20 درصد به مدت هشت، شش و چهار ساعت در روز قرار گرفتند. استحکام باند برشی اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آنالیز واریانس یک‌طرفه به همراه آزمون مقایسات چندگانه Tukey تحلیل شدند.

یافته‌ها: در هر دو گروه استحکام باند پس از بلیچینگ کاهش یافت. این کاهش بین زیرگروه‌های مینایی معنی‌دار نبود (589/0P=)، اما بین زیرگروه‌های عاجی معنی‌دار بود، البته این معنی‌داری فقط بین زیرگروه‌های کنترل و چهارم وجود داشت (005/0P=).

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه، چنانچه بلیچینگ با کارباماید پراکساید روی ترمیم کامپوزیت نانوهیبریدی با مارژین عاجی انجام گیرد، بهتر است تعویض ترمیم مدنظر قرار گیرد. هرچه غلظت کارباماید پراکساید بیشتر باشد تأثیر مخرب‌تری بر مارژین عاجی دارد، این امر در ارتباط با مارژین‌های مینایی مصداق کمتری دارد.

واژه‌های کلیدی: کامپوزیت رزین، عوامل باندینگ، عوامل بلیچینگ، استحکام برشی