مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: افرادی که ویژگی ترس از مسخره شدن را دارند، همواره نگران‌اند که دیگران آنها را مسخره کنند یا به آنها بخندند. این سوءتعبیر از خنده‌های دیگران روی تعامل اجتماعی این افراد تأثیر منفی می‌گذارد؛ بنابراین ارزیابی این متغیر به‌منظور اهداف پژوهشی و درمانی ضرورت دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی روایی و پایایی مقیاس ترس از مسخره شدن در دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال 1394 انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی و اعتبارسنجی بود که در سال 1394 در شهر اصفهان انجام پذیرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویانی بود که در سال 1394 در دانشگاه اصفهان مشغول به تحصیل بودند. از بین این افراد 150 نفر (83 پسر و 67 دختر) به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای بررسی روایی مقیاس از روش‌های روایی محتوا، همگرا، تشخیصی، همبستگی گویه‌ها با نمره کل و تحلیل عوامل استفاده شد. پایایی مقیاس به به‌وسیله روش‌های همسانی درونی و پایایی تنصیفی بررسی گردید.

یافته‌ها: بین پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی و مقیاس ترس از مسخره شدن همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود داشت (01/0p=، 49/0r=). نتایج آزمون T نشان داد که این مقیاس به‌خوبی بین دانشجویان و همشیرهای کودکان دارای اوتیسم تمایز قائل می‌شود. ضریب همبستگی گویه‌ها با نمره کل در تمام موارد معنی‌دار و در دامنه 46/0 تا 74/0 قرار داشت. همچنین تحلیل عوامل حکایت از وجود یک عامل داشت. همسانی درونی مقیاس با استفاده از ضریب آلفا برابر با 88/0 بود. ضریب تنصیفی برای نیمه اول داده‌ها برابر با 81/0 و برای نیمه دوم داده‌ها برابر با 82/0 و همبستگی بین دو نیمه 65/0 بود. بین میانگین نمرات دختران و پسران در مقیاس ترس از مسخره شدن، تفاوت معناداری وجود نداشت (142/0p=).

نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش بیانگر این است که نسخه فارسی مقیاس ترس از مسخره شدن از روایی و پایایی لازم برخوردار است و می‌توان از آن به‌عنوان ابزاری مطلوب جهت ارزیابی ترس از مسخره شدن در ایران استفاده نمود.

واژه‌های کلیدی: ترس از مسخره شدن، مقیاس، روایی، پایایی، اصفهان