مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: بدکارکردی‌های نوروسایکولوژیک یک عامل اصلی در اختلالات روانی شدید، مانند اختلالات اسکیزوفرنی و اختلال افسردگی اساسی است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه بدکارکردی‌های نوروسایکولوژیک در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی، اختلال افسردگی و افراد بهنجار صورت گرفت.

مواد و روش‌ها: روش پژوهش توصیفی بود که جامعه آماری آن شامل کلیه بیماران مرد مبتلا به اختلالات اسکیزوفرنی و افسردگی (65 بیمار) بیمارستان‌های ایثار و فاطمی شهر اردبیل در سال 1395 بودند. نمونه پژوهش 30 بیمار اسکیزوفرنیک و 30 بیمار افسرده بود که به روش کل‌شماری انتخاب شده و با 30 فرد بهنجار مقایسه شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون‌های حافظه وکسلر (WMS-R)، برو/نرو (GO/NO GO) و طبقه‌بندی کارت‌های ویسکانسین (WCST)، استفاده شد. داده‌های به‌دست‌آمده با روش‌های آماری تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی کمترین تفاوت معنادار (LSD-Least Significant Difference) تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که کارکردهای نوروسایکولوژیک حافظه، بازداری پاسخ و انعطاف‌پذیری شناختی در بیماران اسکیزوفرنی ضعیف‌تر از بیماران افسرده (05/0>P) و در بیماران افسرده نیز ضعیف‌تر از افراد بهنجار (05/0>P) است.

نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهند که بدکارکردی‌های نوروسایکولوژیک احتمالاً نقش مهمی در آسیب‌شناسی اختلالات اسکیزوفرنی و افسردگی دارند و می‌توانند اهداف درمانی مهمی در درمان و توانبخشی این بیماران باشند.

واژه‌های کلیدی: بدکارکردی‌های نوروسایکولوژیک، عملکرد حافظه، بازداری پاسخ، انعطاف‌پذیری شناختی، اردبیل