مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده
زمینه و هدف: تا کنون اثربخشی تمرینات اینتروال با شدت بالا بر یادگیری و حافظه ناشناخته باقی مانده ­است. بنابراین، هدف ما تعیین اثر تمرین اینتروال با شدت بالا بر سطوح کورتیکوسترون هیپوکمپی و یادگیری اجتنابی غیرفعال موش­های صحرایی نر بود.
مواد و روش­ها: در این پژوهش تجربی، 40 موش صحرایی نر با نژاد ویستار به‌طور تصادفی در 5 گروه (8=n) تمرین مقاومتی اینتروال با شدت بالا (HIRT)، تمرین دویدن اینتروال با شدت بالا (HIIT)، تمرین دویدن تداومی (CT)، شم و کنترل جای داده­ شدند. گروه­­های تمرینی به مدت 4 هفته و هر هفته 5 روز تحت تمرین قرار گرفتند. عملکرد حافظه با استفاده از آزمون اجتنابی غیر فعال در دو وهله پیش و 24 ساعت پس از دریافت شوک پایی ارزیابی شد. 24 ساعت پس از آزمون حافظه نمونه­های خون از آزمودنی­ها به دست آمد. اندازه­گیری سطوح کورتیکوسترون هیپوکمپی به روش ELISA انجام گردید. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که حافظه در گروه­های تمرین به طور معنی‌داری نسبت به گروه­های شم و کنترل بهبود یافته بود (05/0>p). همچنین، عملکرد حافظه پس از تمرینات در گروه HIRT نسبت گروه HIIT به طور معنی‌داری بالاتر بود (023/0=p). سطوح کورتیکوسترون هیپوکمپی به طور معنی‌داری در گروه­های تمرینی نسبت به گروه­های شم و کنترل پایین­تر بود (05/0>p).
نتیجه­گیری: فعالیت ورزشی اینتروال با شدت بالا می­تواند عملکرد حافظه وابسته به هیپوکمپ را بهبود بخشد و سطوح هیپوکمپی کورتیکوسترون را نیز کاهش دهد. پژوهش­های بیشتر می­تواند به درک بهتر اثر فعالیت­های ورزشی اینتروال با شدت بالا بر عملکرد مغز کمک کند.
واژه­های کلیدی: تمرین اینتروال با شدت بالا، تمرین مقاومتی اینتروال با شدت بالا، حافظه اجتنابی غیرفعال، کورتیکوسترون، موش­ صحرایی