جلد 17، شماره 9 - ( 9-1397 )
جلد 17 شماره 9 صفحات 864-855 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sharifi M, Hamedinia M, Hosseini-Kakhak S. Investigating the Effect of Three Methods of Aerobic, Anaerobic and Resistance Exhaustive Exercise on Endocannabinoid System in Young Men: A Clinical Trial. JRUMS 2018; 17 (9) :855-864
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4144-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4144-fa.html
شریفی مسلم، حامدی نیا محمدرضا، حسینی کاخک علیرضا. میزان تأثیر سه روش تمرینی وامانده ساز هوازی، بی‌هوازی و مقاومتی بر سیستم اندوکانابینوئید در مردان جوان: یک کارآزمایی بالینی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1397; 17 (9) :855-864
وزارت علوم و فناوری
چکیده: (3664 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: یکی از رایج‌ترین شرایط به چالش کشیدن دستگاه فیزیولوژیک انسان، ورزش است. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان تأثیر انواع تمرینات ورزشی بر روی عوامل سیستم اندوکانابینوئیدی از قبیل آناندامید (AEA)، 2-آراشیدونیل گلیسرول (2-AG) انجام پذیرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی، از بین دانش‌جویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل، 32 مرد جوان (25-19 سال) که فعالیت‌های ورزشی منظمی نداشتند، به‌صورت داوطلب انتخاب شدند. این افراد در 4 گروه 8 نفره به‌طور تصادفی تقسیم شدند که بعد از صرف صبحانه یکسان، خون آزمودنی‌ها قبل و بعد از تمرین کوتاه‌مدت هوازی (تمرین دو با شدت اکسیژن مصرفی70 درصد حداکثر ضربان قلب تا زمان واماندگی کامل) و بی‌هوازی (تمرین دو با شدت حداکثر تا زمان واماندگی کامل) و مقاومتی دایره‌ای (با 8 ایستگاه تا زمان واماندگی کامل) گرفته شد. گروه کنترل هیچ نوع فعالیت ورزشی انجام ندادند. فاکتورهای آناندامید و آراشیدونیل گلیسرول به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس، آنالیز کوواریانس و T وابسته تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که هیچ‌کدام از روشهای ورزشی کوتاه مدت هوازی، بی‌هوازی و مقاومتی اثر معنی‌داری بر روی عوامل سیستم اندوکانابینوئید ندارند (05/0< p).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ورزش کردن کوتاه مدت با هر روشی تا واماندگی نمی‌تواند سیستم اندوکانابینوئید را تحت تأثیر قرار دهد.
واژه‌های کلیدی: سیستم اندوکانابینوئید، آناندامید، 2-آراشیدونیل گلیسرول، تمرین هوازی، تمرین بی‌هوازی، تمرین مقاومتی
زمینه و هدف: یکی از رایج‌ترین شرایط به چالش کشیدن دستگاه فیزیولوژیک انسان، ورزش است. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان تأثیر انواع تمرینات ورزشی بر روی عوامل سیستم اندوکانابینوئیدی از قبیل آناندامید (AEA)، 2-آراشیدونیل گلیسرول (2-AG) انجام پذیرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی، از بین دانش‌جویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل، 32 مرد جوان (25-19 سال) که فعالیت‌های ورزشی منظمی نداشتند، به‌صورت داوطلب انتخاب شدند. این افراد در 4 گروه 8 نفره به‌طور تصادفی تقسیم شدند که بعد از صرف صبحانه یکسان، خون آزمودنی‌ها قبل و بعد از تمرین کوتاه‌مدت هوازی (تمرین دو با شدت اکسیژن مصرفی70 درصد حداکثر ضربان قلب تا زمان واماندگی کامل) و بی‌هوازی (تمرین دو با شدت حداکثر تا زمان واماندگی کامل) و مقاومتی دایره‌ای (با 8 ایستگاه تا زمان واماندگی کامل) گرفته شد. گروه کنترل هیچ نوع فعالیت ورزشی انجام ندادند. فاکتورهای آناندامید و آراشیدونیل گلیسرول به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس، آنالیز کوواریانس و T وابسته تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که هیچ‌کدام از روشهای ورزشی کوتاه مدت هوازی، بی‌هوازی و مقاومتی اثر معنی‌داری بر روی عوامل سیستم اندوکانابینوئید ندارند (05/0< p).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ورزش کردن کوتاه مدت با هر روشی تا واماندگی نمی‌تواند سیستم اندوکانابینوئید را تحت تأثیر قرار دهد.
واژه‌های کلیدی: سیستم اندوکانابینوئید، آناندامید، 2-آراشیدونیل گلیسرول، تمرین هوازی، تمرین بی‌هوازی، تمرین مقاومتی
واژه‌های کلیدی: سیستم اندوکانابینوئید، آناندامید، 2-آراشیدونیل گلیسرول، تمرین هوازی، تمرین بی‌هوازی، تمرین مقاومتی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
