جلد 17، شماره 9 - ( 9-1397 )
جلد 17 شماره 9 صفحات 854-843 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sherafati Moghadam M, Salesi M, Daryanoosh F, Hemati Nafar M, Fallahi A. The Effect of 4 Weeks of High Intensity Interval Training on the Content of AKT1, mTOR, P70S6K1 and 4E-BP1 in Soleus Skeletal Muscle of Rats with Type 2 Diabetes: An Experimental Study . JRUMS 2018; 17 (9) :843-854
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4269-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4269-fa.html
شرافتی مقدم محمد، ثالثی محسن، دریانوش فرهاد، همتی نفر محمد، فلاحی علی‌اصغر. تأثیر 4 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر محتوای پروتئینهای AKT1، mTOR، P70S6K1 و 4E-BP1 در عضله اسکلتی نعلی موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 یک مطالعه تجربی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1397; 17 (9) :843-854
دانشگاه شیراز
چکیده: (3935 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: مهم‌ترین مکانسیم سنتز پروتئین در عضله اسکلتی، مسیر mTORC1 است که پروتئینهای مهمی در آن نقش دارند. دیابت با ایجاد مقاومت به انسولین منجر به اختلال در این مسیر می‌شود. هنوز نقش تمرینات تناوبی با شدت بالا (High-intensity interval training; HIIT) بر سنتز پروتئینهای دخیل در این مسیر در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی نشده است، لذا هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر 4 هفته تمرین HIIT بر محتوای پروتئینهای AKT1، mTOR، P70S6K1 و 4E-BP1 در عضله اسکلتی نعلی موش صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، 16 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی با سن 8 هفته و میانگین وزن 20±260 گرم انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القاء STZ، به صورت تصادفی به دو گروه، تمرین دیابتی (8 سر) و کنترل دیابتی (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 4 هفته (4 روز در هفته) در فعالیت ورزشی شرکت داده شدند و گروه کنترل هیچ‌گونه برنامه تمرینی نداشتند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون t زوجی و t مستقل استفاده شد.
یافته‌ها: افزایش معنیداری در محتوای پروتئینهای mTOR (015/0=P) و 4E-BP1 (002/0=P) در گروه تمرین دیابتی نسبت به کنترل دیابتی مشاهده شد؛ اما در محتوای پروتئینهای AKT1(624/0=P) و P70S6K1 (153/0=P) تفاوت معنیداری بین این دو گروه، مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: mTOR و 4E-BP1 در بافت عضله اسکلتی نعلی در موش‌های مبتلا به دیابت نوع 2، می‌توان نتیجه گرفت، 4 هفتهHIIT از طریق مسیر mTOR/4E-BP1 می‌تواند منجر به سنتز پروتئین شود.
واژه‌های کلیدی: تمرین تناوبی با شدت بالا، mTOR، عضله اسکلتی نعلی، دیابت نوع 2، 4E-BP1، موش صحرایی
زمینه و هدف: مهم‌ترین مکانسیم سنتز پروتئین در عضله اسکلتی، مسیر mTORC1 است که پروتئینهای مهمی در آن نقش دارند. دیابت با ایجاد مقاومت به انسولین منجر به اختلال در این مسیر می‌شود. هنوز نقش تمرینات تناوبی با شدت بالا (High-intensity interval training; HIIT) بر سنتز پروتئینهای دخیل در این مسیر در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی نشده است، لذا هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر 4 هفته تمرین HIIT بر محتوای پروتئینهای AKT1، mTOR، P70S6K1 و 4E-BP1 در عضله اسکلتی نعلی موش صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، 16 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی با سن 8 هفته و میانگین وزن 20±260 گرم انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القاء STZ، به صورت تصادفی به دو گروه، تمرین دیابتی (8 سر) و کنترل دیابتی (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 4 هفته (4 روز در هفته) در فعالیت ورزشی شرکت داده شدند و گروه کنترل هیچ‌گونه برنامه تمرینی نداشتند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون t زوجی و t مستقل استفاده شد.
یافته‌ها: افزایش معنیداری در محتوای پروتئینهای mTOR (015/0=P) و 4E-BP1 (002/0=P) در گروه تمرین دیابتی نسبت به کنترل دیابتی مشاهده شد؛ اما در محتوای پروتئینهای AKT1(624/0=P) و P70S6K1 (153/0=P) تفاوت معنیداری بین این دو گروه، مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: mTOR و 4E-BP1 در بافت عضله اسکلتی نعلی در موش‌های مبتلا به دیابت نوع 2، می‌توان نتیجه گرفت، 4 هفتهHIIT از طریق مسیر mTOR/4E-BP1 می‌تواند منجر به سنتز پروتئین شود.
واژه‌های کلیدی: تمرین تناوبی با شدت بالا، mTOR، عضله اسکلتی نعلی، دیابت نوع 2، 4E-BP1، موش صحرایی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
