چکیده
زمینه و هدف: پیچخوردگی مچ پا به عنوان یکی از آسیبهای شایع در والیبالیستها، موجب کاهش قدرت در عضلات اطراف مفصل مچ میشود. این کاهش قدرت، منجر به کاهش عملکرد، تعادل و در نتیجه آسیب مجدد میشود، لذا هدف از تحقیق حاضر تعیین و مقایسه تعادل، عملکرد، قدرت و استقامت عضلات منتخب مرکزی در والیبالیستهای با و بدون پیچخوردگی مچ پا بود.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، 40 والیبالیست مرد بین سنین 27-20 سال عضو باشگاههای بندرعباس در سال ۱۳۹۶ بهصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه 20 نفره با و بدون پیچخوردگی مزمن مچ پا قرار گرفتند. از آزمون McGill برای ارزیابی استقامت تنه، از آزمون دستی قدرت عضلات برای ارزیابی قدرت، از آزمون Y برای ارزیابی تعادل و از آزمونهای هشت لاتین و پرش جانبی برای ارزیابی عملکرد آزمودنیها استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها، از آزمون t مستقل استفاده شد.
یافتهها: تفاوت معنیداری بین قدرت دورکردن ران (006/0=p)، قدرت چرخش خارجی ران (020/0=p)، سورنسن (018/0=p)، خم شدن 60 درجه (032/0=p)، پل از شکم (031/0=p)، جهتهای خلفی داخلی (021/0=p)، خلفی خارجی (008/0=p) آزمون Y، Y کلی (019/0=p)، آزمونهای هشت لاتین (023/0=p) و پرش جانبی (033/0=p) بین دو گروه وجود داشت.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که پیچ خوردگی مچ پا اگر با برنامه توانبخشی همراه نشود، احتمالاً میتواند بر قدرت، استقامت، تعادل و عملکرد ورزشکاران تأثیر منفی داشته باشد. بر این اساس، توانبخشی و تمرینات تعادلی برای جلوگیری از احتمال وقوع مجدد پیشنهاد میشود.
واژه های کلیدی: پیچخوردگی مزمن مچ پا، والیبال، قدرت، استقامت، تعادل، آزمونهای عملکردی
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تربيت بدني دریافت: 1397/4/8 | پذیرش: 1397/10/24 | انتشار: 1398/3/25