جلد 18، شماره 2 - ( 2-1398 )
جلد 18 شماره 2 صفحات 160-147 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nazari-serenjeh F, Darbandi N, Yadegary A, Momeni H R. The Effect of Intra-ventral Tegmental Area Injection of Ghrelin on Morphine-Induced Amnesia in Male Rats: An Experimental Study . JRUMS 2019; 18 (2) :147-160
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4445-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4445-fa.html
نظری سرنجه فرزانه، دربندی نیلوفر، یادگاری آتنا، مومنی حمید رضا. تأثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی بر نقص حافظه ناشی از مورفین در موش صحرایی نر: یک مطالعه تجربی . مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1398; 18 (2) :147-160
دانشگاه اراک
چکیده: (2437 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات متعدد نشان میدهد که مورفین سبب اختلال در اعمال شناختی میگردد. از طرفی، هورمون گرلین علاوه بر تغذیه، بر فرآیند حافظه و یادگیری نیز اثرگذار است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی (VTA) بر فراموشی ناشی از مورفین در موش صحرایی نر بود.
مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر، 104 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (250-220 گرم) بهطور تصادفی به 13 گروه 8 تایی شامل سالین، گروههای دریافت کننده مورفین (5/7-5/0 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) و گروههای دریافت کننده گرلین (3-0 نانومول بر میکرولیتر) همراه با دریافت مورفین (5/7 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) یا سالین تقسیم شدند. سنجش حافظه در دستگاه یادگیری اجتنابی غیرفعال انجام گرفت. در کلیه گروهها بلافاصله پس از آموزش، تزریق سالین یا گرلین به درون ناحیه VTA انجام گرفت. پس از 5 دقیقه، سالین و یا مورفین بهصورت زیرجلدی تزریق شد. 24 ساعت بعد آزمون حافظه انجام شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس (یکطرفه و دو طرفه) و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد تزریق مورفین به صورت پس از آموزش، مدت زمان ورود به ناحیه تاریک را در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش میدهد (001/0p<). هم‌چنین تزریق گرلین به داخل ناحیه VTA فراموشی ناشی از مورفین (5/7 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) را کاهش داد (001/0p<). تزریق گرلین به همراه سالین تأثیر معنیداری بر بهخاطرآوری حافظه نداشت (05/0<p).
نتیجهگیری: نتایج فوق نشان میدهد که تزریق گرلین به درون ناحیه VTA از بروز اثر تخریبی مورفین بر حافظه اجتنابی جلوگیری میکند.
واژه‌های کلیدی: گرلین، یادگیری اجتنابی غیر فعال، موش صحرایی نر، مورفین، ناحیه تگمنتوم شکمی
زمینه و هدف: مطالعات متعدد نشان میدهد که مورفین سبب اختلال در اعمال شناختی میگردد. از طرفی، هورمون گرلین علاوه بر تغذیه، بر فرآیند حافظه و یادگیری نیز اثرگذار است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی (VTA) بر فراموشی ناشی از مورفین در موش صحرایی نر بود.
مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر، 104 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (250-220 گرم) بهطور تصادفی به 13 گروه 8 تایی شامل سالین، گروههای دریافت کننده مورفین (5/7-5/0 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) و گروههای دریافت کننده گرلین (3-0 نانومول بر میکرولیتر) همراه با دریافت مورفین (5/7 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) یا سالین تقسیم شدند. سنجش حافظه در دستگاه یادگیری اجتنابی غیرفعال انجام گرفت. در کلیه گروهها بلافاصله پس از آموزش، تزریق سالین یا گرلین به درون ناحیه VTA انجام گرفت. پس از 5 دقیقه، سالین و یا مورفین بهصورت زیرجلدی تزریق شد. 24 ساعت بعد آزمون حافظه انجام شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس (یکطرفه و دو طرفه) و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد تزریق مورفین به صورت پس از آموزش، مدت زمان ورود به ناحیه تاریک را در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش میدهد (001/0p<). هم‌چنین تزریق گرلین به داخل ناحیه VTA فراموشی ناشی از مورفین (5/7 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) را کاهش داد (001/0p<). تزریق گرلین به همراه سالین تأثیر معنیداری بر بهخاطرآوری حافظه نداشت (05/0<p).
نتیجهگیری: نتایج فوق نشان میدهد که تزریق گرلین به درون ناحیه VTA از بروز اثر تخریبی مورفین بر حافظه اجتنابی جلوگیری میکند.
واژه‌های کلیدی: گرلین، یادگیری اجتنابی غیر فعال، موش صحرایی نر، مورفین، ناحیه تگمنتوم شکمی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
دریافت: 1397/7/1 | پذیرش: 1397/10/12 | انتشار: 1398/2/25
دریافت: 1397/7/1 | پذیرش: 1397/10/12 | انتشار: 1398/2/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
