جلد ۱۲، شماره ۴ - ( ۳-۱۳۹۲ )
جلد ۱۲ شماره ۴ صفحات ۳۲۴-۳۱۹ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
The Epidemiologic Study of One Year Nosocomial Infections in Kamkar Hospital (Qom) 2008: (A Short Report). JRUMS 2013; 12 (4) :319-324
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5300-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5300-fa.html
وفایی کیانا، رضویان فائزه، ضیاء شیخ‌الاسلامی نازنین. بررسی اپیدمیولوژیک یک‌ساله عفونت بیمارستانی در مرکز آموزشی درمانی کامکار عرب‌نیای قم در سال۱۳۸۷: (یک گزارش کوتاه). مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. ۱۳۹۲; ۱۲ (۴) :۳۱۹-۳۲۴
چکیده: (۱۹۶۰ مشاهده)
زمینه و هدف: عفونت‌های بیمارستانی از مهم‌ترین مشکلات بیمارستان‌ها می‌باشند و آگاهی از اپیدمیولوژی آنها می‌تواند در کنترل این عفونت‌ها مؤثر باشد. هدف این مطالعه، بررسی اپیدمیولوژیک یک‌ساله عفونت بیمارستانی در مرکز آموزشی درمانی کامکار عرب‌نیای قم در سال 1387می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی، به روش سرشماری بر روی 3000 بیمار بستری در سال 1387 انجام شد. اطلاعات به وسیله پرسش‌نامه بیماریابی وزارت بهداشت جمع‌آوری و با استفاده از آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: بررسی نتایج نشان داد، 92 بیمار (06/3%) عفونت بیمارستانی داشتند. شایع‌ترین عفونت بیمارستانی پنومونی و عفونت ادراری بود. اکثر بیماران در ICU بستری بودند و شایع‌ترین جرم، انترو باکتر و استافیلوکوک بود. بیشترین اقدام تهاجمی استفاده شده کاتتر ادراری و وریدی در بیمارانی که از عفونت ادراری و ذات الریه رنج می‌بردند، بود.
نتیجه‌گیری: عفونت بیمارستانی شیوع بالایی در بیمارستان مورد بررسی نداشت ولی باید اقدامات پیشگیرانه مخصوصاً در ICU که بیشتر بیماران از آنجا بوده‌اند، صورت گیرد.
واژه‌های کلیدی: عفونت بیمارستانی، اپیدمیولوژی، کنترل عفونت
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی، به روش سرشماری بر روی 3000 بیمار بستری در سال 1387 انجام شد. اطلاعات به وسیله پرسش‌نامه بیماریابی وزارت بهداشت جمع‌آوری و با استفاده از آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: بررسی نتایج نشان داد، 92 بیمار (06/3%) عفونت بیمارستانی داشتند. شایع‌ترین عفونت بیمارستانی پنومونی و عفونت ادراری بود. اکثر بیماران در ICU بستری بودند و شایع‌ترین جرم، انترو باکتر و استافیلوکوک بود. بیشترین اقدام تهاجمی استفاده شده کاتتر ادراری و وریدی در بیمارانی که از عفونت ادراری و ذات الریه رنج می‌بردند، بود.
نتیجه‌گیری: عفونت بیمارستانی شیوع بالایی در بیمارستان مورد بررسی نداشت ولی باید اقدامات پیشگیرانه مخصوصاً در ICU که بیشتر بیماران از آنجا بوده‌اند، صورت گیرد.
واژه‌های کلیدی: عفونت بیمارستانی، اپیدمیولوژی، کنترل عفونت
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بيماريهاي عفوني و گرمسيري
دریافت: 1399/2/20 | پذیرش: 1399/2/20 | انتشار: 1399/2/20
دریافت: 1399/2/20 | پذیرش: 1399/2/20 | انتشار: 1399/2/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
