جلد 9، شماره 2 - ( 3-1389 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 106-97 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Comparison of the Effects of Open and Closed Endotracheal Suction on Cardiovascular and Ventilation Parameters for Patients Undergoing Mechanical Ventilation. JRUMS 2010; 9 (2) :97-106
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5342-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5342-fa.html
نظمیه حسین، میرجلیلی محمدرضا، امامی‌میبدی رضا. مقایسه تأثیر ساکشن باز و بسته بر پارامترهای قلبی، عروقی و تهویه در بیماران تحت تهویه مکانیکی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1389; 9 (2) :97-106
چکیده: (2340 مشاهده)
زمینه و هدف: ساکشن، اقدامی ضروری و رایج در بیماران متصل به دستگاه تهویه مکانیکی می‌باشد که به کمک آن ترشحات از دستگاه تنفسی خارج می‌شود. شایع‌ترین عارضه ساکشن، هیپوکسمی است که می‌تواند زمینه‌ساز اختلال ریتم قلب و مرگ گردد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ساکشن باز و بسته بر متغیرهای قلبی، عروقی و تهویه در بیماران تحت درمان با تهویه مکانیکی بوده است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی است که طی زمستان 1386 بر روی 30 بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. یک دقیقه قبل و بعد از ساکشن، اکسیژن 100% به بیمار تجویز شد، سپس بیماران به دو روش باز و بسته ساکشن شدند و متغیرهای قلبی، عروقی، تهویه و گاز‌های خون شریانی اندازه‌گیری و ثبت گردیدند.
یافته‌ها: فشار اکسیژن شریانی در دقیقه اول پس از ساکشن باز حدود 15% کاهش و فشار دی‌اکسیدکربن شریانی4% افزایش یافته بود که این افزایش در دقیقه 5 پس از ساکشن به میزان اولیه برگشت. اما طی روش بسته، فشار اکسیژن شریانی یک دقیقه پس از ساکشن، 21% افزایش و فشار دی‌اکسیدکربن شریانی 3% کاهش داشت که این کاهش با روند صعودی تا 5 دقیقه پس از ساکشن ادامه پیدا کرد. فشار متوسط شریانی در طی روش بسته 3% افزایش در دقیقه اول و در روش باز 5% افزایش نشان داد اما در مورد نبض شریانی تغییر معنی‌داری گزارش نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از کاهش احتمال هیپوکسمی بیمار بدنبال استفاده از ساکشن به روش بسته در مقایسه با ساکشن باز می‌باشد که خود از عوارضی چون اختلالات ریتم قلبی و حتی مرگ پیشگیری خواهد نمود.
واژه‌های کلیدی: هیپوکسمی، ساکشن باز و بسته، تهویه مکانیکی
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی است که طی زمستان 1386 بر روی 30 بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. یک دقیقه قبل و بعد از ساکشن، اکسیژن 100% به بیمار تجویز شد، سپس بیماران به دو روش باز و بسته ساکشن شدند و متغیرهای قلبی، عروقی، تهویه و گاز‌های خون شریانی اندازه‌گیری و ثبت گردیدند.
یافته‌ها: فشار اکسیژن شریانی در دقیقه اول پس از ساکشن باز حدود 15% کاهش و فشار دی‌اکسیدکربن شریانی4% افزایش یافته بود که این افزایش در دقیقه 5 پس از ساکشن به میزان اولیه برگشت. اما طی روش بسته، فشار اکسیژن شریانی یک دقیقه پس از ساکشن، 21% افزایش و فشار دی‌اکسیدکربن شریانی 3% کاهش داشت که این کاهش با روند صعودی تا 5 دقیقه پس از ساکشن ادامه پیدا کرد. فشار متوسط شریانی در طی روش بسته 3% افزایش در دقیقه اول و در روش باز 5% افزایش نشان داد اما در مورد نبض شریانی تغییر معنی‌داری گزارش نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از کاهش احتمال هیپوکسمی بیمار بدنبال استفاده از ساکشن به روش بسته در مقایسه با ساکشن باز می‌باشد که خود از عوارضی چون اختلالات ریتم قلبی و حتی مرگ پیشگیری خواهد نمود.
واژه‌های کلیدی: هیپوکسمی، ساکشن باز و بسته، تهویه مکانیکی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
