جلد 8، شماره 3 - ( 9-1388 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 244-239 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
The Comparison of the Level of Serum Concentration of Gro-Α Chemokine in Diabetic Type-2 Patients and Healthy People: A Short Communication. JRUMS 2009; 8 (3) :239-244
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5357-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5357-fa.html
کاظمی عرب‌آبادی محمد، حسن‌شاهی غلامحسین، رضازاده‌زرندی ابراهیم، وزیری‌نژاد رضا، سجادی سید محمدعلی، علیزاده فاطمه. مقایسه سطح سرمی کموکین Gro-α در بیماران دیابتی نوع 2 و افراد سالم. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1388; 8 (3) :239-244
محمد کاظمی عرب‌آبادی، غلامحسین حسن‌شاهی، ابراهیم رضازاده‌زرندی، رضا وزیری‌نژاد، سید محمدعلی سجادی، فاطمه علیزاده
چکیده: (1982 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت ملیتوس نوع 2 شایع‌ترین فرم دیابت است. علت ایجاد زخم‌های طولانی از موارد ناشناخته در این بیماران می‌باشد. در سیستم ایمنی، کموکین‌ها نقش کلیدی در تنظیم اعمال دفاعی و بازسازی بافت‌های آسیب دیده دارند. از آن جایی کهGro-a یک کموکین آنژیوژنز می‌باشد، مطالعه حاضر جهت سنجش سطح سرمی این کموکین در بیماران دیابتی و افراد غیر دیابتی انجام شده است.
روش بررسی: طی این مطالعه توصیفی تعداد 45 بیمار دیابتی نوع 2 و 45 فرد سالم مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت بیمارستان علی‌ابن‌ابیطالب (ع) رفسنجان انتخاب شدند و سپس از آن‌ها نمونه‌گیری به عمل آمد. پس از جداسازی سرم، سطح سرمی Gro-a توسط روش الیزا سنجیده شد.
یافته‌ها: در این بررسی، میانگین سطح سرمی کموکین Gro-a در بیماران دیابتی نسبت به گروه کنترل بالاتر بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: به استناد نتایج این مطالعه به نظر میرسد عدم تولید مقادیر مناسب و کافی از کموکین Gro-a یکی از عواملی باشد که در بعضی بیماران باعث طولانی شدن روند ترمیم زخم می‌گردد. ولی با توجه به این که تعداد نمونه‌های مورد مطالعه در این آزمون کم بوده است بنابراین به نظر میرسد تعداد بیشتری بیمار باید بررسی شود.
واژه‌های کلیدی: کموکین، Gro-a، آنژیوژنز، دیابت
روش بررسی: طی این مطالعه توصیفی تعداد 45 بیمار دیابتی نوع 2 و 45 فرد سالم مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت بیمارستان علی‌ابن‌ابیطالب (ع) رفسنجان انتخاب شدند و سپس از آن‌ها نمونه‌گیری به عمل آمد. پس از جداسازی سرم، سطح سرمی Gro-a توسط روش الیزا سنجیده شد.
یافته‌ها: در این بررسی، میانگین سطح سرمی کموکین Gro-a در بیماران دیابتی نسبت به گروه کنترل بالاتر بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: به استناد نتایج این مطالعه به نظر میرسد عدم تولید مقادیر مناسب و کافی از کموکین Gro-a یکی از عواملی باشد که در بعضی بیماران باعث طولانی شدن روند ترمیم زخم می‌گردد. ولی با توجه به این که تعداد نمونه‌های مورد مطالعه در این آزمون کم بوده است بنابراین به نظر میرسد تعداد بیشتری بیمار باید بررسی شود.
واژه‌های کلیدی: کموکین، Gro-a، آنژیوژنز، دیابت
نوع مطالعه: گزارش كوتاه |
موضوع مقاله:
ميكروبيولوژي
دریافت: 1399/2/27 | پذیرش: 1399/2/27 | انتشار: 1399/2/27
دریافت: 1399/2/27 | پذیرش: 1399/2/27 | انتشار: 1399/2/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
