جلد 4، شماره 2 - ( 3-1384 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 84-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
The Effect of Calcium Channel Blockers on Experimental Arthritis Induced by Complete Ferund’s Adjuvant Injection in Rat Kne. JRUMS 2005; 4 (2) :73-84
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5411-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5411-fa.html
رحمانی محمدرضا، خاکساری محمد، محمودی مهدی، پورشانظری علی‌اصغر. اثر مسددهای کانال کلسیم بر روی آرتریت تجربی ناشی از تزریق اجوانت کامل فروند در زانوی موش صحرایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1384; 4 (2) :73-84
چکیده: (2009 مشاهده)
سابقه و هدف: آرتریت روماتویید یک بیماری التهابی مزمن مربوط به بافت همبند است که یک درصد جمعیت انسانی را مبتلا کرده است. از آن جایی که در مطالعات قبلی نقش آنتاگونیست‌های کانال کلسیم در کاهش التهاب حاد نشان داده شده است، هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات وراپامیل و نیفدیپین بر روی آرتریت تجربی ناشی از اجوانت کامل فروند (CFA) در زانوی موش صحرایی است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی برروی 8 گروه موش صحرایی نر بالغ انجام شد.گروه‌های 1 و 2 گروه‌های CFA و کنترل بودند که به ترتیب در زانوی راست آن‌ها ml2/0 محلول CFA و سالین تزریق شد.گروه‌های 3 و 4 به ترتیب دوزهای 100و 800 میکروگرم بر کیلوگرم نیفدیپین و حیوان‌های گروه‌های 5 و 6 نیز به ترتیب همین دوزهای وراپامیل را از روز هفتم بعد از تزریق CFA تا پایان مطالعه به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه 7 (گروه حلال) مشابه با گروه‌های 5 و 6 دی‌متیل‌سولفوکساید (DMSO) را به روش فوق مصرف کردند و حیوان‌های گروه 8، ایبوپروفن را به میزان 15 میلی‌گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی دریافت کردند. تغییرات ناشی از التهاب مزمن از طریق اندازه‌گیری قطر زانو، محتوای رنگ آبی ایوانز (E.B) و تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت سینوویال زانو برای مدت 28 روز بعد از تزریق CFA تعیین شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در روز هفتم بعد از تزریق CFA، قطر زانو (mm2/0±1/13) در مقایسه با روز صفر (mm08/0±99/9) به طور معنی‌داری افزایش پیدا کرده که این افزایش قطر تا پایان روز 28 نیز دارای اختلاف معنی‌دار با روز صفر بود (001/0p<). هم‌چنین DMSO نتوانست این افزایش قطر ناشی از تزریق CFA را مهار کند، در حالی که دوز زیاد نیفدیپین در روزهای14، 21 و 28 و دوز اندک آن فقط در روز 28 به طور معنی‌داری افزایش قطر را کاهش داده است(01/0p<). دوز اندک وراپامیل در روزهای 14و 28 و دوز زیاد آن فقط در روز 21 اثر مهاری مشابهی اعمال نموده است. ایبوپروفن در همه روزهای مطالعه افزایش قطر را مهارنموده است (01/0 p<). محتوای E.B قبل از تزریق CFA به میزانmg tissue 100/mg14/0±97/2 بود، که بعد از تزریق به طور معنی‌داری افزایش یافت به طوری که در روز هفتم به میزان 7/0±37/12 میکروگرم به ازای 100میلی‌گرم بافت رسید (001/0p<). در همه روزهای مطالعه (14، 21 و 28) هم دوزهای اندک و هم دوزهای زیاد مسددهای کانال کلسیم به طور معنی‌داری محتوای E.B را کاهش دادند (001/0p<) و اثرات مهاری آن‌ها بر روی E.B خصوصاً در روز 28 قابل مقایسه با اثر ایبوپروفن بود. هم‌چنین دوزهای اندک و زیاد نیفدیپین ارتشاح سلول‌های التهابی را در روزهای 21 و 28 کاسته در حالی که فقط دوز اندک وراپامیل این ویژگی را از خود نشان داد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر معرف این هستند که نیفدیپین و وراپامیل در مهار آرتریتیس تجربی زانو ناشی از تزریق CFA، از طریق کاهش قطر و کاهش محتوای E.B (نشت آلبومین( مؤثر می‌باشند.
واژه‌های کلیدی: التهاب مزمن، وراپامیل، نیفدیپین، اجوانت کامل فروند، آرتریت تجربی
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی برروی 8 گروه موش صحرایی نر بالغ انجام شد.گروه‌های 1 و 2 گروه‌های CFA و کنترل بودند که به ترتیب در زانوی راست آن‌ها ml2/0 محلول CFA و سالین تزریق شد.گروه‌های 3 و 4 به ترتیب دوزهای 100و 800 میکروگرم بر کیلوگرم نیفدیپین و حیوان‌های گروه‌های 5 و 6 نیز به ترتیب همین دوزهای وراپامیل را از روز هفتم بعد از تزریق CFA تا پایان مطالعه به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه 7 (گروه حلال) مشابه با گروه‌های 5 و 6 دی‌متیل‌سولفوکساید (DMSO) را به روش فوق مصرف کردند و حیوان‌های گروه 8، ایبوپروفن را به میزان 15 میلی‌گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی دریافت کردند. تغییرات ناشی از التهاب مزمن از طریق اندازه‌گیری قطر زانو، محتوای رنگ آبی ایوانز (E.B) و تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت سینوویال زانو برای مدت 28 روز بعد از تزریق CFA تعیین شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در روز هفتم بعد از تزریق CFA، قطر زانو (mm2/0±1/13) در مقایسه با روز صفر (mm08/0±99/9) به طور معنی‌داری افزایش پیدا کرده که این افزایش قطر تا پایان روز 28 نیز دارای اختلاف معنی‌دار با روز صفر بود (001/0p<). هم‌چنین DMSO نتوانست این افزایش قطر ناشی از تزریق CFA را مهار کند، در حالی که دوز زیاد نیفدیپین در روزهای14، 21 و 28 و دوز اندک آن فقط در روز 28 به طور معنی‌داری افزایش قطر را کاهش داده است(01/0p<). دوز اندک وراپامیل در روزهای 14و 28 و دوز زیاد آن فقط در روز 21 اثر مهاری مشابهی اعمال نموده است. ایبوپروفن در همه روزهای مطالعه افزایش قطر را مهارنموده است (01/0 p<). محتوای E.B قبل از تزریق CFA به میزانmg tissue 100/mg14/0±97/2 بود، که بعد از تزریق به طور معنی‌داری افزایش یافت به طوری که در روز هفتم به میزان 7/0±37/12 میکروگرم به ازای 100میلی‌گرم بافت رسید (001/0p<). در همه روزهای مطالعه (14، 21 و 28) هم دوزهای اندک و هم دوزهای زیاد مسددهای کانال کلسیم به طور معنی‌داری محتوای E.B را کاهش دادند (001/0p<) و اثرات مهاری آن‌ها بر روی E.B خصوصاً در روز 28 قابل مقایسه با اثر ایبوپروفن بود. هم‌چنین دوزهای اندک و زیاد نیفدیپین ارتشاح سلول‌های التهابی را در روزهای 21 و 28 کاسته در حالی که فقط دوز اندک وراپامیل این ویژگی را از خود نشان داد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر معرف این هستند که نیفدیپین و وراپامیل در مهار آرتریتیس تجربی زانو ناشی از تزریق CFA، از طریق کاهش قطر و کاهش محتوای E.B (نشت آلبومین( مؤثر می‌باشند.
واژه‌های کلیدی: التهاب مزمن، وراپامیل، نیفدیپین، اجوانت کامل فروند، آرتریت تجربی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
دریافت: 1399/3/18 | پذیرش: 1399/3/18 | انتشار: 1399/3/18
دریافت: 1399/3/18 | پذیرش: 1399/3/18 | انتشار: 1399/3/18
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
