چکیده: (1344 مشاهده)
سابقه و هدف: استرس سبب رهایی گلوکوکورتیکوئیدها و اندورفینهای درونی میشود. بعضی از استروئیدها موجب بروز آثار مهاری میگردند، در حالی که بعضی دیگر تشنج زا هستند. مکانیسمهای اپیوئیدی درونی ممکن است در تشدید صرعهای وابسته به استرس نقش داشته باشند. از طرفی اثرات تأخیری استرس شنای آب گرم در شروع تشنجهای مربو ط به تزریق درون صفاقی PTZ و تشدید تشنجهای الکتریکی نشان داده شده است. در مطالعه حاضر اثر تکرار استرس شنا در آب گرم بر تکرار تزریق PTZ جهت ایجاد کیندلینگ شیمیایی بررسی گردید.
مواد و روشها: 56 سرموش صحرایی نر انتخاب و به 7 گروه 8 تایی تقسیم گردید. جهت ایجاد کیندلینگ شیمیایی از تزریق داخل صفاقیPTZ با دوز mg/kg45 استفاده شد. به منظور بررسی اثر گلوکوکورتیکوئید ها و اندروفینهای درونی قبل از تزریق PTZ، نالوکسان و یا متیراپون با یا بدون استرس شنا تزریق شد.
یافتهها: اعمال استرس شنا روند ایجاد کیندلینگ ر ا تسریع کرد. به طوریکه میانگین روزهای لازم برای ایجاد مرحله پنج کیندلینگ از میانگین6./1±9/4 روز در گروه PTZ به96/0± 3/3 روز رسید. تزریق متیرایون قبل از تزریق PTZ کیندلینگ را به طور کامل مهار کرد به طوریکه هیچکدام از حیوانات کیندل نشدند. میانگین مراحل تشنج در این گروه همواره (بجز در روزهای دوم و ششم) دارای اختلاف معنیدار آماری با گروه PTZ بود. پیش درمانی با نالوکسان روند ایجاد کیندلینگ را به تأخیر انداخت و میانگین روزهای لازم برای ایجاد مرحله پنج کیندلینگ به روز05/2± 9 رسید ضمنا˝ در این گروه 50% حیوانات کیندل شدند. اعمال استرس بعد از تزریق نالوکسان روند ایجاد کیندلینگ را تسریع نمود. در این گروه تمامی حیوانات [8،18] به مرحله پنج کیندلینگ رسیدند.
بحث ونتیجه گیری: بهر حال نتایج این پژوهش نشان داد استرس شنا احتمالاً از طریق رهایی گلوکوکورتیکوئیدها و اپیوئیدهای اندوژن موجب تسریع روند کیندلینگ شیمیایی توسط PTZ میگردد و در بروز اثر اپیوئیدها، گیرندهای اپیوئیدی mu احتمالاً دارای نقش اساسی میباشند.
واژههای کلیدی: استرس شنا، گلوکوکورتیکوئید، اپیوئیدها، کیندلینگ شیمییایی، موش صحرایی
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مغز و اعصاب داخلي دریافت: 1399/3/21 | پذیرش: 1399/3/21 | انتشار: 1399/3/21