مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

زمینه و هدف: ورزش درمانی یکی از روش­های مدیریت فتق دیسک است و مقایسه اثربخشی تمرینات رایج با تمرینات نوین مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه دو برنامه تمرینی ثبات مرکزی و تعلیق بر بتا اندورفین، درد و ناتوانی عملکردی در افراد مبتلا به فتق دیسک کمر بود.
مواد و روش­ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 32 مرد مبتلا به فتق دیسک به­صورت تصادفی به سه گروه تمرینات ثبات مرکزی (10 نفر)، تعلیق (12 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. بتا اندورفین سرم، درد و ناتوانی عملکردی یک روز قبل و بلافاصله بعد از دوره مداخله، اندازه­گیری شد. دوره مداخله شامل 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی و تعلیق بود، در حالی­که گروه کنترل فقط پی­گیری می­شدند. داده­ها با استفاده از آزمون t زوجی و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه­ و ­تحلیل شد.
یافته­ها: تمامی ‌نتایج در هر دو گروه مداخله بهبود معنی­داری را نشان داد (05/0P<)، در حالی­که در گروه کنترل تغییر معنی­داری دیده نشد (05/0<P). در مقایسه پس آزمون، گروه تعلیق بهبود معنی­داری را در درد و ناتوانی عملکردی نسبت به گروه ثبات مرکزی نشان داد (05/0P<). اما تفاوت در میزان بتا اندورفین سرم معنی­دار نبود (05/0<P). تغییرات هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل در تمام متغیرها معنی­دار بود (05/0P<).  
نتیجه­گیری: یافته­های مطالعه نشان داد که هر دو نوع تمرین باعث بهبود بتا اندورفین، درد و ناتوانی عملکردی در افراد دچار فتق دیسک کمر می‌شود، هر چند نقش تمرینات تعلیق بر کاهش درد و ناتوانی عملکردی بارزتر از تمرینات ثبات مرکزی بود.
واژه­های کلیدی: فتق دیسک، تمرینات تعلیق، درد، ناتوانی عملکردی