جلد 22، شماره 1 - ( 2-1402 )
جلد 22 شماره 1 صفحات 78-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.YAZD.REC.1401.031
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abbasi H, Akhonda A, Sharifatpour R, Abedinzadeh S, Ayatizadeh F. Comparison of the Effect of 8 Weeks of Training in Water and Land Environment on Pain and Range of Motion of Athletes with Acute Ankle Sprain: A Semi-Experimental Study. JRUMS 2023; 22 (1) :65-78
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-6681-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-6681-fa.html
عباسی حمید، آخوندا ابوالفضل، شریفات پور رضا، عابدین زاده سعید، آیتی زاده فرحناز. مقایسه تأثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا: یک مطالعه نیمه‌تجربی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1402; 22 (1) :65-78
دانشگاه یزد
چکیده: (1003 مشاهده)
زمینه و هدف: پیچخوردگی از شایع‌ترین آسیب‌های ورزشی مچ پا میباشد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا بود.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که تعداد 30 نفر از بازیکنان فوتبال مبتلا به پیچخوردگی حاد مچ پا به عنوان نمونه انتخاب و سپس بهصورت تصادفی در دو گروه آب و خشکی تقسیم و قبل و بعد از اجرای 8 هفته مداخله تمرین در آب و خشکی مقایسه گردیدند. برای اندازهگیری درد از پرسشنامه VASscale، برای دامنه حرکتی مچ پا از گونیامتر یونیورسال و در چهار جهت اندازهگیری گردید. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو پروتکل باعث کاهش درد در مچ پای بازیکنان آسیب دیده، گردیدند (001/0>p). نتایج نشان داد که تعامل بین گروه و زمان معنیدار بود. در گروه آب، کاهش درد بیشتر بود (001/0>p). دامنه حرکتی مچ پا، افزایش معنیداری در هر دو گروه داشت (001/0>p). میزان پیشرفت متغیر درد در گروه تمرین در آب (62 درصد) نسبت به گروه خشکی (50 درصد) افزایش داشت.
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر تمرینات آب و خشکی و همچنین معنیدار بودن تعامل زمان و گروه، پیشنهاد میگردد برای بازتوانی پیچ خوردگی حاد مچ پا، از تمرین در آب و یا ترکیب تمرین آب و خشکی استفاده گردد.
واژههای کلیدی: تمرین در آب، پیچ خوردگی حاد، مچ پا، فوتبال، فوتسال
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که تعداد 30 نفر از بازیکنان فوتبال مبتلا به پیچخوردگی حاد مچ پا به عنوان نمونه انتخاب و سپس بهصورت تصادفی در دو گروه آب و خشکی تقسیم و قبل و بعد از اجرای 8 هفته مداخله تمرین در آب و خشکی مقایسه گردیدند. برای اندازهگیری درد از پرسشنامه VASscale، برای دامنه حرکتی مچ پا از گونیامتر یونیورسال و در چهار جهت اندازهگیری گردید. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو پروتکل باعث کاهش درد در مچ پای بازیکنان آسیب دیده، گردیدند (001/0>p). نتایج نشان داد که تعامل بین گروه و زمان معنیدار بود. در گروه آب، کاهش درد بیشتر بود (001/0>p). دامنه حرکتی مچ پا، افزایش معنیداری در هر دو گروه داشت (001/0>p). میزان پیشرفت متغیر درد در گروه تمرین در آب (62 درصد) نسبت به گروه خشکی (50 درصد) افزایش داشت.
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر تمرینات آب و خشکی و همچنین معنیدار بودن تعامل زمان و گروه، پیشنهاد میگردد برای بازتوانی پیچ خوردگی حاد مچ پا، از تمرین در آب و یا ترکیب تمرین آب و خشکی استفاده گردد.
واژههای کلیدی: تمرین در آب، پیچ خوردگی حاد، مچ پا، فوتبال، فوتسال
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تربيت بدني
دریافت: 1401/6/8 | پذیرش: 1402/1/30 | انتشار: 1402/2/30
دریافت: 1401/6/8 | پذیرش: 1402/1/30 | انتشار: 1402/2/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
