جلد 22، شماره 1 - ( 2-1402 )
جلد 22 شماره 1 صفحات 78-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.YAZD.REC.1401.031
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abbasi H, Akhonda A, Sharifatpour R, Abedinzadeh S, Ayatizadeh F. Comparison of the Effect of 8 Weeks of Training in Water and Land Environment on Pain and Range of Motion of Athletes with Acute Ankle Sprain: A Semi-Experimental Study. JRUMS 2023; 22 (1) :65-78
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-6681-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-6681-fa.html
عباسی حمید، آخوندا ابوالفضل، شریفات پور رضا، عابدین زاده سعید، آیتی زاده فرحناز. مقایسه تأثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا: یک مطالعه نیمهتجربی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1402; 22 (1) :65-78
دانشگاه یزد
متن کامل [PDF 308 kb]
(403 دریافت)
| چکیده (HTML) (663 مشاهده)
جدول 1- مشخصات دموگرافیک آزمودنی ها و مقایسه آزمون t مستقل گروه ها در پیش آزمون
نمودار 1- میزان درد پیش آزمون و پس آزمون در گروه‌های تمرین در آب و خشکی
نمودار 2. میزان دامنه حرکتی دورسی فلکشن پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه‌های تمرین در آب و خشکی
نمودار 3- میزان دامنه حرکتی پلنتارفکشن پیش آزمون و پس آزمون در گروه‌های تمرین در آب و خشکی
نمودار 4- میزان دامنه حرکتی اینورژن پیش آزمون و پس آزمون در گروه‌های تمرین در آب و خشکی
Comparison of the Effect of 8 Weeks of Training in Water and Land Environment on Pain and Range of Motion of Athletes with Acute Ankle Sprain: A Semi-Experimental [a1] Study
Hamid Abbasi[6], Abolfazl Akhonda[7], Reza Shahrifatpour[8], Saeed Abedinzadeh[9], Farahnaz Ayatizadeh[10]
Received: 03/09/22 Sent for Revision: 02/11/22 Received Revised Manuscript: 27/04/23 Accepted: 28/04/23
Background and Objectives: Sprain is one of the most common sports injuries of the ankle. The aim of this research was to compare the effect of 8 weeks of training in water and dry environment on pain and range of motion of athletes with acute ankle sprain.
Materials and Methods: The present study is a quasi-experimental study, in which 30 soccer players with acute ankle sprain were selected as subjects and then randomly divided in two groups, water and land training groups. They were compared before and after 8 weeks of training intervention. To measure pain, the VAS (Visual Analog Scale) was used, and the range of motion of the ankle was measured using a universal goniometer in four directions. Data were analyzed using two-way repeated measure ANOVA.
Results: Both protocols reduced the pain in the injured players' ankles (p<0.001). The results showed that the interaction between group and time was significant, and in the water group, pain reduction was greater (p<0.001). The ankle range of motion significantly increased in both groups (p<0.001). The improvement rate of pain variable in the water exercise group (62%) was higher than the dry group (50%).
Conclusion: Considering the effect of water and land exercises and the significance of time and group interaction, it is recommended to use water exercise or a combination of water and land exercise to rehabilitate acute ankle sprains.
Key words: Water exercise, Acute sprain, Ankle, Soccer, Futsal
Funding: This study did not have any funds.
Conflict of interest: None declared.
Ethical approval: The Ethics Committee of Yazd University approved the study (IR.YAZD.REC.1401.031).
How to cite this article: Abbasi Hamid, Akhonda Abolfazl, Shahrifatpour Reza, Abedinzadeh Saeed, Ayatizadeh Farahnaz. Comparison of the Effect of 8 Weeks of Training in Water and Land Environment on Pain and Range of Motion of Athletes with Acute Ankle Sprain: A Quasi-Experimental Study. J Rafsanjan Univ Med Sci 2023; 22 (1): 65-78. [Farsi]
متن کامل: (618 مشاهده)
مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 22، فروردین 1402، 78-65
مقایسه تأثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا: یک مطالعه نیمهتجربی
حمید عباسی[1]، ابوالفضل آخوندا [2]، رضا شریفات‌پور[3]، سعید عابدین‌زاده[4]، فرحناز آیتی زاده[5]
دریافت مقاله: 12/06/1401 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 11/08/1401 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 29/01/1402 پذیرش مقاله: 30/01/1402
چکیده
زمینه و هدف: پیچخوردگی از شایع‌ترین آسیبهای ورزشی مچ پا میباشد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا بود.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که تعداد 30 نفر از بازیکنان فوتبال مبتلا به پیچخوردگی حاد مچ پا به عنوان نمونه انتخاب و سپس بهصورت تصادفی در دو گروه آب و خشکی تقسیم و قبل و بعد از اجرای 8 هفته مداخله تمرین در آب و خشکی مقایسه گردیدند. برای اندازهگیری درد از پرسشنامه VASscale، برای دامنه حرکتی مچ پا از گونیامتر یونیورسال و در چهار جهت اندازهگیری گردید. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو پروتکل باعث کاهش درد در مچ پای بازیکنان آسیب دیده، گردیدند (001/0>p). نتایج نشان داد که تعامل بین گروه و زمان معنیدار بود. در گروه آب، کاهش درد بیشتر بود (001/0>p). دامنه حرکتی مچ پا، افزایش معنیداری در هر دو گروه داشت (001/0>p). میزان پیشرفت متغیر درد در گروه تمرین در آب (62 درصد) نسبت به گروه خشکی (50 درصد) افزایش داشت.
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر تمرینات آب و خشکی و همچنین معنیدار بودن تعامل زمان و گروه، پیشنهاد میگردد برای بازتوانی پیچ خوردگی حاد مچ پا، از تمرین در آب و یا ترکیب تمرین آب و خشکی استفاده گردد.
واژههای کلیدی: تمرین در آب، پیچ خوردگی حاد، مچ پا، فوتبال، فوتسال
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 22، فروردین 1402، 78-65
مقایسه تأثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا: یک مطالعه نیمهتجربی
حمید عباسی[1]، ابوالفضل آخوندا [2]، رضا شریفات‌پور[3]، سعید عابدین‌زاده[4]، فرحناز آیتی زاده[5]
دریافت مقاله: 12/06/1401 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 11/08/1401 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 29/01/1402 پذیرش مقاله: 30/01/1402
چکیده
زمینه و هدف: پیچخوردگی از شایع‌ترین آسیبهای ورزشی مچ پا میباشد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر 8 هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا بود.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که تعداد 30 نفر از بازیکنان فوتبال مبتلا به پیچخوردگی حاد مچ پا به عنوان نمونه انتخاب و سپس بهصورت تصادفی در دو گروه آب و خشکی تقسیم و قبل و بعد از اجرای 8 هفته مداخله تمرین در آب و خشکی مقایسه گردیدند. برای اندازهگیری درد از پرسشنامه VASscale، برای دامنه حرکتی مچ پا از گونیامتر یونیورسال و در چهار جهت اندازهگیری گردید. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو پروتکل باعث کاهش درد در مچ پای بازیکنان آسیب دیده، گردیدند (001/0>p). نتایج نشان داد که تعامل بین گروه و زمان معنیدار بود. در گروه آب، کاهش درد بیشتر بود (001/0>p). دامنه حرکتی مچ پا، افزایش معنیداری در هر دو گروه داشت (001/0>p). میزان پیشرفت متغیر درد در گروه تمرین در آب (62 درصد) نسبت به گروه خشکی (50 درصد) افزایش داشت.
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر تمرینات آب و خشکی و همچنین معنیدار بودن تعامل زمان و گروه، پیشنهاد میگردد برای بازتوانی پیچ خوردگی حاد مچ پا، از تمرین در آب و یا ترکیب تمرین آب و خشکی استفاده گردد.
واژههای کلیدی: تمرین در آب، پیچ خوردگی حاد، مچ پا، فوتبال، فوتسال
مقدمه
در میان آسیبهای ورزشی، پیچ خوردگی مچ پا، شایع‌ترین آسیب در فعالیت‌های تفریحی و ورزشی است که در اکثر ورزش‌ها مانند فوتبال، بسکتبال [1]، هندبال [2]، فوتبال ساحلی [3] بیشترین میزان شیوع بین آسیبها را دارد. در اجرای فعالیت‌های ورزشی هرگونه پیچشی که دامنه حرکتی مچ را افزایش دهد و به آسیب دیدگی بافت‌ها، خونریزی، تورم و حساسیت منجر شود، به عنوان آسیب پیچ خوردگی مورد توجه قرار می گیرد [4]، ضمن این که باید گفت این آسیب به طور کامل درمان نمیشود و برگشتپذیر است [5]. شواهد علمی نشان میدهد حدود 10 تا 28 درصد از کل آسیب های ورزشی و 86 درصد از آسیبهای مچ پا پیچخوردگی (sprain) است [6]. پیچ خوردگی مچ پا به طور رایج در ورزش‌هایی وجود دارد که شامل پریدن و حرکات جانبی است [7]. برخی عوامل، مچ پا را در افرادی که سابقه کشیدگی رباطی دارند، مستعد آسیب مجدد میکند، که شامل ضعف عضلانی، محدودیت‌های حرکتی مچ پا و آسیب گیرنده‌های حس عمقی در رباطهای مفصل مچ پاست [8]. آسیب گیرنده‌های مفصلی سبب اختلال در ارسال پیام‌های حسی مفصلی و در نتیجه کاهش پیام‌های ارسالی از مفصل آسیب دیده به مسیرهای آوران و مختل شدن عملکرد گیرنده‌های عمقی میشود [9]. بیشتر اوقات در پی پیچخوردگی مچ پا، عارضه‌ای شایع به نام بیثباتی عملکردی مچ پا ایجاد میشود [11-10]. در این عارضه کپسول مفصلی و رباطهای خارجی مچ پا در حرکت پیچش همزمان داخلی و خم شدن به پایین هنگام تحمل وزن، دچار صدمه میشوند [12]. در ورزشکارانی که سابقه کشیدگی رباطی مچ پا دارند، کاهش در میزان حس عمقی و آگاهی از حس حرکت وجود دارد، که عامل مهمی در کاهش تعادل و در نتیجه آسیب مجدد میباشد [13]. بیثباتی مزمن سندرم پیچخوردگی مچ پا، یک واحد پاتولوژیک نیست و علائم و نشانههای مختلفی دارد [14]. مطالعات نشان داده است که هنوز اثر تمرینات مختلف به طور کامل مشخص نیست و اطلاعات ضد و نقیضی وجود دارد و پیشنهاد شده که تمرینات مختلف با هم مقایسه گردد [15]. پیچ خوردگی های مکرر مچ پا، حفظ تعادل در حالت ایستاده را نیز دچار اشکال میکند [16]. برخی ورزشکاران پس از بروز اولین پیچخوردگی از درد، ناپایداری های مفصلی و عملکردی، پیچخوردگیهای مکرر و احساس بیثباتی و خالی کردن مفصل مچ پا، یا حتی پیچخوردگیهای شدیدتر آن شکایت دارند [17]. در مطالعه Tarang و همکاران تمرینات تعادلی به مدت چهار هفته روی مبتلایان به بیثباتی عملکردی مچ پا انجام گرفت و نتایج پس از اتمام دوره تمرینی حاکی از اثربخشی تمرینات در کاهش بیثباتی مچ پا و بهبود حس عمقی مفصل مچ پا در بیماران بود [18]. Ben Moussa Zouita و همکاران نشان دادند تمرین های حس عمقی به طور مؤثر میتواند با افزایش کنترل وضعیتی و عضلانی، موجب بهبود ثبات در مچ پای ناپایدار شود [19]. با توجه به تأثیر مثبت تمرین درمانی و بازتوانی در افراد مبتلا به بیثباتی مزمن مچ پا و تأثیر مثبت اجرای تمرینات در مطالعات گذشته میتوان گفت برنامه توانبخشی برای افراد مبتلا به بیثباتی مچ پا بسیار حائز اهمیت است. برنامههای توانبخشی مرسوم برای این آسیب معمولاً شامل، تمرینات قدرتی، تمرینات تعادلی، تمرینات عصبی- عضلانی و تمرینات حسی عمقی است [20]. حس عمقی مهمترین جزء آوران سیستم حرکتی و جزء ضروری کنترل حرکتی است و نقش حیاتی در فعالیت مفصل دارد [21]. بیتوجهی به صدمات مچ و توانبخشی ناکافی آن موجب بروز آسیب مجدد میشود و ممکن است مشکلاتی همانند بیثباتی مزمن مچ، ناپایداری مکانیکی و عملکردی را در پی داشته باشد و حدود 40 تا 70 درصد افرادی که از پیچخوردگی مچ پا رنج می برند، نشانههای باقی مانده پس از آسیب را از شش هفته تا هجده ماه گزارش کردهاند [18].
شواهد علمی نشان میدهد اختلال در کنترل وضعیت بدن در افراد مبتلا به پیچخوردگی حاد و مزمن مچ پا شایع است، همچنین کاهش عملکرد در افراد مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا که به احتمال زیاد نتیجه ثانویه ترکیبی از اختلال در کنترل عصبی - عضلانی و حس عمقی است، نیز مشاهده شده است [22]. نیروی بالا برنده و چسبندگی آب نیز میتواند به حرکت کردن کمک کند و موجب افزایش نیروی عضلانی شود [23]
بررسی مطالعات انجام گرفته در زمینه توانبخشی پیچخوردگی و ناپایداری مزمن مچ پا نشان میدهد که برنامههای تمرینی اغلب در محیطهای خارج از آب انجام گرفته است و مطالعات اندکی در خصوص تأثیر تمرینات در محیط آب و مقایسه آن با تمرینات در خشکی بر توانبخشی پیچ خوردگی حاد مچ پا صورت گرفته است [34-24]. همچنین با توجه به نتایج متناقض محققان در زمینه پیچخوردگی مچ پا و نقص‌های عملکردی، هدف از این مطالعه مقایسه هشت هفته تمرینات در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا میباشد.
مواد و روشها
این تحقیق از نوع مطالعات نیمه تجربی و به صورت میدانی بود که در آن تعداد 30 نفر از بازیکنانی رشته‌های فوتبال و فوتسال که در لیگ‌های برگزار شده در استان یزد، دچار اسپرین مچ پا شده بودند، پس از تأیید پزشک با توجه به معیارهای تحقیق به صورت داوطلبانه و در دسترس با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون که به صورت تصادفی با قرعه در قالب دو گروه تمرین در آب (15n =) و تمرین در خشکی (15n =) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 8 هفته تمرینات در آب و خشکی را انجام دادند. تعداد نمونهها با استفاده از نرم افزار G-Power برای آنالیز ANOVA با اندازه گیری تکراری با 05/0 = α و توان 095/0 با تعداد 2 گروه و 2 آزمون و اندازه اثر 5/0 استخراج شده از مطالعه قبلی [34]. محاسبه گردید. این مطالعه در سال 1401 انجام گردید و دارای کد اخلاق (IR.YAZD.REC.1401.031) از کمیته اخلاق دانشگاه یزد میباشد.
معیارهای ورود به مطالعه عبارت بودند از: دامنه سنی بین 29-19 سال، داشتن نشانههای پیچخوردگی حاد مانند التهاب در شش هفته گذشته و داشتن حداقل 4 سال سابقه بازی معیارهای خروج از مطالعه نیز شامل سابقه حداقل یک بار پیچ خوردگی حاد مچ پا و پس از آن سابقه حداقل دو بار پیچخوردگی به صورت مزمن هر گونه ناهنجاری در اندام تحتانی یا ابتلاء به آسیب در نواحی دیگر بدن یا افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی و عفونی، نارسایی قلبی، اختلالات گوارشی و کلیوی، زخم‌های باز، صرع و ANOVAع حساسیت بودند. همچنین هیچیک از آزمودنی‌ها در سه ماه گذشته دچار پیچخوردگی حاد یا مزمن مچ پا نشده بودند.
ارزیﺎﺑﯽ ﻣﯿﺰان درد، ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻌﯿﺎر دیﺪاری ﺳﻨﺠﺶ درد (Visual analogue scale; VAS) در ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪ. همچنین برای اندازهگیری میزان دامنه حرکتی از گونیامتر یونیورسال با دقت 1/0 درجه ساخت شرکت LTD کشور ژاپن استفاده شد.
پروتکل تمرینی این تحقیق شامل تمرینات در آب و خشکی میباشد که شامل سه نوع تمرینات حس عمقی، تمرینات انعطاف پذیری و تمرینات قدرتی بود. تمرینات از کتاب مرجع تکنیک‌های توانبخشی برای پزشکی ورزشی و تمرینات ورزشی، Prentice استخراج و استفاده گردید [9]. تمرینات حسی عمقی، ابتدا بصورت ثابت روی سطح سخت، سطح نرم و سپس به صورت لی و جهش انجام شد. تمرینات انعطاف پذیری به صورت passive، active و Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) به اجرا درآمد. تمرینات قدرتی با تمرینات ایزومتریک آغاز و سپس با تمرینات کش الاستیک دنبال و سپس تمرینات با وزنه انجام گرفته شد. تمرینات درمانی برای مبتلایان به پیچ خوردگی حاد مچ پا به صورتی انتخاب شد که در هر دو محیط سالن ورزشی و استخر قابل اجرا باشد. همچنین از تمرینات یکسان در هر دو محیط استفاده شد. هر جلسه تمرینی حدود یک ساعت که شامل تمرینات گرم کردن استاندارد و اجرای پروتکل تمرینی بود، به طول انجامید. نرمال بودن دادهها با استفاده از آزمون شاپیروویلک کنترل گردید و همگنی واریانس‌ها با آزمون لون بررسی گردید. از آزمون ANOVA با اندازهگیری تکراری دو طرفه برای مقایسه گروه ها و زمان و تعامل آنها و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معنیداری (05/0)، انجام گردید.
نتایج
نتایج مربوط به مشخصات دموگرافیک آزمودنی‌ها در جدول 1 ارائه شده است.
در میان آسیبهای ورزشی، پیچ خوردگی مچ پا، شایع‌ترین آسیب در فعالیت‌های تفریحی و ورزشی است که در اکثر ورزش‌ها مانند فوتبال، بسکتبال [1]، هندبال [2]، فوتبال ساحلی [3] بیشترین میزان شیوع بین آسیبها را دارد. در اجرای فعالیت‌های ورزشی هرگونه پیچشی که دامنه حرکتی مچ را افزایش دهد و به آسیب دیدگی بافت‌ها، خونریزی، تورم و حساسیت منجر شود، به عنوان آسیب پیچ خوردگی مورد توجه قرار می گیرد [4]، ضمن این که باید گفت این آسیب به طور کامل درمان نمیشود و برگشتپذیر است [5]. شواهد علمی نشان میدهد حدود 10 تا 28 درصد از کل آسیب های ورزشی و 86 درصد از آسیبهای مچ پا پیچخوردگی (sprain) است [6]. پیچ خوردگی مچ پا به طور رایج در ورزش‌هایی وجود دارد که شامل پریدن و حرکات جانبی است [7]. برخی عوامل، مچ پا را در افرادی که سابقه کشیدگی رباطی دارند، مستعد آسیب مجدد میکند، که شامل ضعف عضلانی، محدودیت‌های حرکتی مچ پا و آسیب گیرنده‌های حس عمقی در رباطهای مفصل مچ پاست [8]. آسیب گیرنده‌های مفصلی سبب اختلال در ارسال پیام‌های حسی مفصلی و در نتیجه کاهش پیام‌های ارسالی از مفصل آسیب دیده به مسیرهای آوران و مختل شدن عملکرد گیرنده‌های عمقی میشود [9]. بیشتر اوقات در پی پیچخوردگی مچ پا، عارضه‌ای شایع به نام بیثباتی عملکردی مچ پا ایجاد میشود [11-10]. در این عارضه کپسول مفصلی و رباطهای خارجی مچ پا در حرکت پیچش همزمان داخلی و خم شدن به پایین هنگام تحمل وزن، دچار صدمه میشوند [12]. در ورزشکارانی که سابقه کشیدگی رباطی مچ پا دارند، کاهش در میزان حس عمقی و آگاهی از حس حرکت وجود دارد، که عامل مهمی در کاهش تعادل و در نتیجه آسیب مجدد میباشد [13]. بیثباتی مزمن سندرم پیچخوردگی مچ پا، یک واحد پاتولوژیک نیست و علائم و نشانههای مختلفی دارد [14]. مطالعات نشان داده است که هنوز اثر تمرینات مختلف به طور کامل مشخص نیست و اطلاعات ضد و نقیضی وجود دارد و پیشنهاد شده که تمرینات مختلف با هم مقایسه گردد [15]. پیچ خوردگی های مکرر مچ پا، حفظ تعادل در حالت ایستاده را نیز دچار اشکال میکند [16]. برخی ورزشکاران پس از بروز اولین پیچخوردگی از درد، ناپایداری های مفصلی و عملکردی، پیچخوردگیهای مکرر و احساس بیثباتی و خالی کردن مفصل مچ پا، یا حتی پیچخوردگیهای شدیدتر آن شکایت دارند [17]. در مطالعه Tarang و همکاران تمرینات تعادلی به مدت چهار هفته روی مبتلایان به بیثباتی عملکردی مچ پا انجام گرفت و نتایج پس از اتمام دوره تمرینی حاکی از اثربخشی تمرینات در کاهش بیثباتی مچ پا و بهبود حس عمقی مفصل مچ پا در بیماران بود [18]. Ben Moussa Zouita و همکاران نشان دادند تمرین های حس عمقی به طور مؤثر میتواند با افزایش کنترل وضعیتی و عضلانی، موجب بهبود ثبات در مچ پای ناپایدار شود [19]. با توجه به تأثیر مثبت تمرین درمانی و بازتوانی در افراد مبتلا به بیثباتی مزمن مچ پا و تأثیر مثبت اجرای تمرینات در مطالعات گذشته میتوان گفت برنامه توانبخشی برای افراد مبتلا به بیثباتی مچ پا بسیار حائز اهمیت است. برنامههای توانبخشی مرسوم برای این آسیب معمولاً شامل، تمرینات قدرتی، تمرینات تعادلی، تمرینات عصبی- عضلانی و تمرینات حسی عمقی است [20]. حس عمقی مهمترین جزء آوران سیستم حرکتی و جزء ضروری کنترل حرکتی است و نقش حیاتی در فعالیت مفصل دارد [21]. بیتوجهی به صدمات مچ و توانبخشی ناکافی آن موجب بروز آسیب مجدد میشود و ممکن است مشکلاتی همانند بیثباتی مزمن مچ، ناپایداری مکانیکی و عملکردی را در پی داشته باشد و حدود 40 تا 70 درصد افرادی که از پیچخوردگی مچ پا رنج می برند، نشانههای باقی مانده پس از آسیب را از شش هفته تا هجده ماه گزارش کردهاند [18].
شواهد علمی نشان میدهد اختلال در کنترل وضعیت بدن در افراد مبتلا به پیچخوردگی حاد و مزمن مچ پا شایع است، همچنین کاهش عملکرد در افراد مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا که به احتمال زیاد نتیجه ثانویه ترکیبی از اختلال در کنترل عصبی - عضلانی و حس عمقی است، نیز مشاهده شده است [22]. نیروی بالا برنده و چسبندگی آب نیز میتواند به حرکت کردن کمک کند و موجب افزایش نیروی عضلانی شود [23]
بررسی مطالعات انجام گرفته در زمینه توانبخشی پیچخوردگی و ناپایداری مزمن مچ پا نشان میدهد که برنامههای تمرینی اغلب در محیطهای خارج از آب انجام گرفته است و مطالعات اندکی در خصوص تأثیر تمرینات در محیط آب و مقایسه آن با تمرینات در خشکی بر توانبخشی پیچ خوردگی حاد مچ پا صورت گرفته است [34-24]. همچنین با توجه به نتایج متناقض محققان در زمینه پیچخوردگی مچ پا و نقص‌های عملکردی، هدف از این مطالعه مقایسه هشت هفته تمرینات در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچخوردگی حاد مچ پا میباشد.
مواد و روشها
این تحقیق از نوع مطالعات نیمه تجربی و به صورت میدانی بود که در آن تعداد 30 نفر از بازیکنانی رشته‌های فوتبال و فوتسال که در لیگ‌های برگزار شده در استان یزد، دچار اسپرین مچ پا شده بودند، پس از تأیید پزشک با توجه به معیارهای تحقیق به صورت داوطلبانه و در دسترس با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون که به صورت تصادفی با قرعه در قالب دو گروه تمرین در آب (15n =) و تمرین در خشکی (15n =) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 8 هفته تمرینات در آب و خشکی را انجام دادند. تعداد نمونهها با استفاده از نرم افزار G-Power برای آنالیز ANOVA با اندازه گیری تکراری با 05/0 = α و توان 095/0 با تعداد 2 گروه و 2 آزمون و اندازه اثر 5/0 استخراج شده از مطالعه قبلی [34]. محاسبه گردید. این مطالعه در سال 1401 انجام گردید و دارای کد اخلاق (IR.YAZD.REC.1401.031) از کمیته اخلاق دانشگاه یزد میباشد.
معیارهای ورود به مطالعه عبارت بودند از: دامنه سنی بین 29-19 سال، داشتن نشانههای پیچخوردگی حاد مانند التهاب در شش هفته گذشته و داشتن حداقل 4 سال سابقه بازی معیارهای خروج از مطالعه نیز شامل سابقه حداقل یک بار پیچ خوردگی حاد مچ پا و پس از آن سابقه حداقل دو بار پیچخوردگی به صورت مزمن هر گونه ناهنجاری در اندام تحتانی یا ابتلاء به آسیب در نواحی دیگر بدن یا افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی و عفونی، نارسایی قلبی، اختلالات گوارشی و کلیوی، زخم‌های باز، صرع و ANOVAع حساسیت بودند. همچنین هیچیک از آزمودنی‌ها در سه ماه گذشته دچار پیچخوردگی حاد یا مزمن مچ پا نشده بودند.
ارزیﺎﺑﯽ ﻣﯿﺰان درد، ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻌﯿﺎر دیﺪاری ﺳﻨﺠﺶ درد (Visual analogue scale; VAS) در ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪ. همچنین برای اندازهگیری میزان دامنه حرکتی از گونیامتر یونیورسال با دقت 1/0 درجه ساخت شرکت LTD کشور ژاپن استفاده شد.
پروتکل تمرینی این تحقیق شامل تمرینات در آب و خشکی میباشد که شامل سه نوع تمرینات حس عمقی، تمرینات انعطاف پذیری و تمرینات قدرتی بود. تمرینات از کتاب مرجع تکنیک‌های توانبخشی برای پزشکی ورزشی و تمرینات ورزشی، Prentice استخراج و استفاده گردید [9]. تمرینات حسی عمقی، ابتدا بصورت ثابت روی سطح سخت، سطح نرم و سپس به صورت لی و جهش انجام شد. تمرینات انعطاف پذیری به صورت passive، active و Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) به اجرا درآمد. تمرینات قدرتی با تمرینات ایزومتریک آغاز و سپس با تمرینات کش الاستیک دنبال و سپس تمرینات با وزنه انجام گرفته شد. تمرینات درمانی برای مبتلایان به پیچ خوردگی حاد مچ پا به صورتی انتخاب شد که در هر دو محیط سالن ورزشی و استخر قابل اجرا باشد. همچنین از تمرینات یکسان در هر دو محیط استفاده شد. هر جلسه تمرینی حدود یک ساعت که شامل تمرینات گرم کردن استاندارد و اجرای پروتکل تمرینی بود، به طول انجامید. نرمال بودن دادهها با استفاده از آزمون شاپیروویلک کنترل گردید و همگنی واریانس‌ها با آزمون لون بررسی گردید. از آزمون ANOVA با اندازهگیری تکراری دو طرفه برای مقایسه گروه ها و زمان و تعامل آنها و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معنیداری (05/0)، انجام گردید.
نتایج
نتایج مربوط به مشخصات دموگرافیک آزمودنی‌ها در جدول 1 ارائه شده است.
جدول 1- مشخصات دموگرافیک آزمودنی ها و مقایسه آزمون t مستقل گروه ها در پیش آزمون
| گروه متغیر |
تمرین در خشکی (15=n) | تمرین در آب (15=n) | مقدار p |
| سن (سال) | 95/3 ± 27/25 | 60/4 ± 60/23 | 295/0 |
| وزن (کیلوگرم) | 38/8 ± 73/73 | 72/11± 99/70 | 323/0 |
| قد (سانتی متر) | 77/5 ± 13/181 | 07/7 ± 93/178 | 358/0 |
| شاخص توده بدنی (کیلوگرم/مترمربع) | 53/2 ± 79/22 | 59/2 ± 09/22 | 460/0 |
نرمال بودن دادهها با استفاده از آزمون شاپیروویلک کنترل و تأیید گردید. با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها، از آزمون ANOVA تکراری دو طرفه برای اثر زمان، مقایسه گروه و تعامل آنها استفاده گردید.
نمودار 1- میزان درد پیش آزمون و پس آزمون در گروه‌های تمرین در آب و خشکی
نتایج نشان داد که اثر زمان در متغیر درد معنیدار بود به این معنی که میزان درد در پس آزمون به طور معنیداری در هر دو گروه کاهش یافته بود. میانگین درد از پیش آزمون به پس آزمون گروه‌های آب و خشکی تفاوت معناداری داشت (001/0>p ، 77/1713 = 28 ،1F). در پس آزمون اختلاف بین دو گروه معنیدار نبود. اما تعامل بین گروه‌ها و زمان معنیدار بود (001/0>p، 91/18 = 28 ،1F). یعنی گروه تمرین در آب
در پس آزمون مقدار بیشتری کاهش درد داشتند.
همچنین نتایج نشان داد که اثر زمان در متغیر دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا معنیدار بود. به این معنی که میزان دورسی فلکشن مچ پا در پس‌آزمون به طور معنیداری در هر دو گروه کاهش یافته بود. میانگین دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا از پیش‌آزمون به پس‌آزمون در گروه‌های آب و خشکی تفاوت معناداری داشت (001/0>p، 60/684 = 28 ،1F). در پس آزمون اختلاف بین دو گروه (86/0 = p) و تعامل بین گروه‌ها و زمان نیز معنیدار نبود (17/0 = p).
نتایج ANOVA نشان داد که اثر زمان در متغیر دامنه حرکتی پلنتار فلکشن مچ پا معنیدار بود. میزان پلنتار فلکشن در پس آزمون به طور معنیداری در هر دو گروه کاهش یافته بود. میانگین دامنه حرکتی پلنتار فلکشن از پیش آزمون به پس آزمون گروه‌های آب و خشکی تفاوت معنیداری داشت (001/0>p ، 02/646 = 28 ،1F).
همچنین در پس آزمون اختلاف بین دو گروه (282/0 =p) و تعامل بین گروه‌ها و زمان نیز معنیدار نبود (14/0 =p).
در پس آزمون مقدار بیشتری کاهش درد داشتند.
همچنین نتایج نشان داد که اثر زمان در متغیر دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا معنیدار بود. به این معنی که میزان دورسی فلکشن مچ پا در پس‌آزمون به طور معنیداری در هر دو گروه کاهش یافته بود. میانگین دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا از پیش‌آزمون به پس‌آزمون در گروه‌های آب و خشکی تفاوت معناداری داشت (001/0>p، 60/684 = 28 ،1F). در پس آزمون اختلاف بین دو گروه (86/0 = p) و تعامل بین گروه‌ها و زمان نیز معنیدار نبود (17/0 = p).
نتایج ANOVA نشان داد که اثر زمان در متغیر دامنه حرکتی پلنتار فلکشن مچ پا معنیدار بود. میزان پلنتار فلکشن در پس آزمون به طور معنیداری در هر دو گروه کاهش یافته بود. میانگین دامنه حرکتی پلنتار فلکشن از پیش آزمون به پس آزمون گروه‌های آب و خشکی تفاوت معنیداری داشت (001/0>p ، 02/646 = 28 ،1F).
همچنین در پس آزمون اختلاف بین دو گروه (282/0 =p) و تعامل بین گروه‌ها و زمان نیز معنیدار نبود (14/0 =p).
نمودار 2. میزان دامنه حرکتی دورسی فلکشن پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه‌های تمرین در آب و خشکی
نمودار 3- میزان دامنه حرکتی پلنتارفکشن پیش آزمون و پس آزمون در گروه‌های تمرین در آب و خشکی
نتایج نشان داد که اثر زمان در متغیر دامنه حرکتی اینورژن مچ پا معنیدار بود. یعنی میزان اینورژن در پس آزمون به طور معنیداری در هر دو گروه کاهش یافته بود. میانگین دامنه حرکتی اینورژن از پیش آزمون به پس آزمون گروه‌های آب و خشکی تفاوت معناداری داشت (001/0>p، 62/186=28،1F). در پس آزمون اختلاف بین دو گروه معنیدار نبود (876/0=p). تعامل بین گروه‌ها و زمان نیز معنیدار نبود (96/0 =p).
نمودار 4- میزان دامنه حرکتی اینورژن پیش آزمون و پس آزمون در گروه‌های تمرین در آب و خشکی
نتایج نشان داد که اثر زمان در متغیر دامنه حرکتی اورژن معنیدار بود. به این معنی که میزان اورژن در پس آزمون به طور معنیداری در هر دو گروه کاهش یافته بود. میانگین دامنه حرکتی اورژن از پیش آزمون به پس آزمون گروه‌های آب و خشکی تفاوت معناداری داشت (001/0>p، 47/390=28،1F). در پس آزمون اختلاف بین دو گروه معنیدار نبود (143/0=p). تعامل بین گروه‌ها و زمان نیز معنیدار نبود (096/0=p).
بحث
نتایج مطالعه حاضر نشان داد اجرای هشت هفته تمرین در آب و خشکی موجب بهبود درد و دامنه حرکتی، آزمودنی‌ها شد بدین معنی که هر دو تمرین بعد از 8 هفته تأثیرات مثبت و معنیداری بر درد و دامنه حرکتی مفصل مچ پای نمونهها داشت. متغیر‌های درد و دامنه حرکتی، تمرین در آب میزان پیشرفت بیشتری داشتند. متغیر درد بین گروه‌ها و زمان تعامل معنیداری وجود داشت و در گروه آب درد بیشتر کاهش یافته بود.
نتایج نشان داد که هر دو پروتکل باعث کاهش درد در مچ پای بازیکنان آسیب دیده گردید. همچنین تعامل بین گروه‌ها و زمان معنیدار بود و در گروه آب، کاهش درد بیشتر از گروه تمرین در خشکی بود. مطالعه اخیر نیز نتایج مشابهی که اثر تمرینات آب و خشکی را بر اسپرین مزمن زنان کار کرده بود گزارش نموده است و در ان مطالعه نیز کاهش درد در هر دو گروه اتفاق افتاده بود، اما اختلاف معنیداری بین دو گروه وجود نداشت [30]. خواص فیزیکی و دمای آب نقش مهمی در کاهش درد، افزایش یا حفظ دامنه حرکتی مفصل ایجاد می‌کنند، از این‌رو حرکت در آب آسان‌تر و با درد کمتری انجام میشود.
آب گرم پوست و ساختارهای زیرین آن را تحریک میکند که منجر به کاهش تون عضلات مخطط، اتساع عروق پوستی و کاهش مقاومت عروق محیطی میشود. بهبود جریان خون، متابولیت‌ها و سمومی را که باعث تشدید درد میشوند، با افزایش فعالیت متابولیک هوازی که باعث بی‌دردی میشود را حذف میکند. همچنین آب درمانی مزایایی مانند کاهش درد نیز دارد. از عوامـل دیگـر می‌تـوان بـه خاصیـت ماسـاژی و تحریـک شـدن پوسـت هنگام حرکـت درمانـی در آب یـاد کـرد کـه ایـن عامل باعث احسـاس آرامـش و تحریـک عوامل عصبـی نخاعی و آزاد شـدن هورمون‌ها و آنزیم‌های محـرک درد ماننـد انکفالیـن و آندروفن‌ها و رفـع تحریـک گیرنده‌های درد و مسـدود شـدن درد در افـراد مبتلا به درد می‌شـود. از طرفی کاهش نیروهـای فشـار آورنـده بـر وزن و مفاصـل و همچنیـن بهبـود گردش خون ناشـی از فشـار هیدرواسـتاتیکی آب بـر بدن همگی امـکان انجـام حرکـت درمانـی را در یک محیط مفـرح و جذاب با خسـتگی، فشـار و تعریـق کمتـر را بـرای بیمار مبتلا بـه کمردرد فراهـم می‌آورد و مجمـوع ایـن عوامـل باعـث کاهـش در سـطح ناتوانـی عملکـردی و بهبـود سـطح زندگی بیمـاران می‌گـردد [31].
نتایج نشان داد که در دامنه حرکتی پیشرفت معنیداری در هر دو گروه وجود داشت، که در گروه تمرین در آب این پیشرفت بیشتر بود، ولی معنیدار نبود. شواهدی در دست است که نشان میدهد حرکت مفاصل بعد از صدمات در جهت یابی دستجات کلاژن موثر است که روند ترمیم را سرعت می‌بخشد، هر چند که تقویت مجدد این لیگامان‌ها ممکن است که چندین ماه طول بکشد، اما با افزایش جریان خون بوسیله تمرین در آب سرعت ترمیم افزایش می‌یابد [32]. مطالعات دیگر که تأثیر هشت هفته تمرین عصبی عضلانی بر حس عمقی مفصل مچ پای بازیکنان مرد فوتبال را مورد مطالعه قرار داده اند تفاوت معنیداری را در حرکت‌های اینورژن و اورژن گزارش نموده اند [33] که با نتایج مطالعه حاضر همسو میباشد.
به طور کلی تحقیقات گذشته نیز مانند این مطالعه در محیط آب و خشکی در فاز اولیه دوران بهبود بعد از صدمات حاد رباطهای مچ پا در ورزشکاران تفاوت شایان توجهی را در بین گروه‌های تمرینی نشان نداده‌‌اند، تنها بعضی از مطالعات نمودار خطی پیشرفت افراد گروه تمرین در آب نسبت به گروه تمرین در خشکی سرعت بیشتری را گزارش کرده اند [34].
نتیجهگیری
با توجه به تأثیر تمرینات آب و خشکی و وجود تفاوت‌های معنیدار متغیرها در هر دو گروه تمرینی بعد از مداخله، و همچنین معنیدار بودن تعامل زمان و گروه، پیشنهاد میگردد، برای بازتوانی پیچخوردگی حاد مچ پا از تمرین در آب و یا ترکیب تمرین آب و خشکی استفاده گردد.
تشکر و قدردانی
نویسندگان از کلیه مراکز درمانی که نمونهها را در اختیار گذاشتند و تمامی بازیکنان آسیب دیده که در این مطالعه شرکت نمودند، کمال تشکر و قدردانی را دارند.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد اجرای هشت هفته تمرین در آب و خشکی موجب بهبود درد و دامنه حرکتی، آزمودنی‌ها شد بدین معنی که هر دو تمرین بعد از 8 هفته تأثیرات مثبت و معنیداری بر درد و دامنه حرکتی مفصل مچ پای نمونهها داشت. متغیر‌های درد و دامنه حرکتی، تمرین در آب میزان پیشرفت بیشتری داشتند. متغیر درد بین گروه‌ها و زمان تعامل معنیداری وجود داشت و در گروه آب درد بیشتر کاهش یافته بود.
نتایج نشان داد که هر دو پروتکل باعث کاهش درد در مچ پای بازیکنان آسیب دیده گردید. همچنین تعامل بین گروه‌ها و زمان معنیدار بود و در گروه آب، کاهش درد بیشتر از گروه تمرین در خشکی بود. مطالعه اخیر نیز نتایج مشابهی که اثر تمرینات آب و خشکی را بر اسپرین مزمن زنان کار کرده بود گزارش نموده است و در ان مطالعه نیز کاهش درد در هر دو گروه اتفاق افتاده بود، اما اختلاف معنیداری بین دو گروه وجود نداشت [30]. خواص فیزیکی و دمای آب نقش مهمی در کاهش درد، افزایش یا حفظ دامنه حرکتی مفصل ایجاد می‌کنند، از این‌رو حرکت در آب آسان‌تر و با درد کمتری انجام میشود.
آب گرم پوست و ساختارهای زیرین آن را تحریک میکند که منجر به کاهش تون عضلات مخطط، اتساع عروق پوستی و کاهش مقاومت عروق محیطی میشود. بهبود جریان خون، متابولیت‌ها و سمومی را که باعث تشدید درد میشوند، با افزایش فعالیت متابولیک هوازی که باعث بی‌دردی میشود را حذف میکند. همچنین آب درمانی مزایایی مانند کاهش درد نیز دارد. از عوامـل دیگـر می‌تـوان بـه خاصیـت ماسـاژی و تحریـک شـدن پوسـت هنگام حرکـت درمانـی در آب یـاد کـرد کـه ایـن عامل باعث احسـاس آرامـش و تحریـک عوامل عصبـی نخاعی و آزاد شـدن هورمون‌ها و آنزیم‌های محـرک درد ماننـد انکفالیـن و آندروفن‌ها و رفـع تحریـک گیرنده‌های درد و مسـدود شـدن درد در افـراد مبتلا به درد می‌شـود. از طرفی کاهش نیروهـای فشـار آورنـده بـر وزن و مفاصـل و همچنیـن بهبـود گردش خون ناشـی از فشـار هیدرواسـتاتیکی آب بـر بدن همگی امـکان انجـام حرکـت درمانـی را در یک محیط مفـرح و جذاب با خسـتگی، فشـار و تعریـق کمتـر را بـرای بیمار مبتلا بـه کمردرد فراهـم می‌آورد و مجمـوع ایـن عوامـل باعـث کاهـش در سـطح ناتوانـی عملکـردی و بهبـود سـطح زندگی بیمـاران می‌گـردد [31].
نتایج نشان داد که در دامنه حرکتی پیشرفت معنیداری در هر دو گروه وجود داشت، که در گروه تمرین در آب این پیشرفت بیشتر بود، ولی معنیدار نبود. شواهدی در دست است که نشان میدهد حرکت مفاصل بعد از صدمات در جهت یابی دستجات کلاژن موثر است که روند ترمیم را سرعت می‌بخشد، هر چند که تقویت مجدد این لیگامان‌ها ممکن است که چندین ماه طول بکشد، اما با افزایش جریان خون بوسیله تمرین در آب سرعت ترمیم افزایش می‌یابد [32]. مطالعات دیگر که تأثیر هشت هفته تمرین عصبی عضلانی بر حس عمقی مفصل مچ پای بازیکنان مرد فوتبال را مورد مطالعه قرار داده اند تفاوت معنیداری را در حرکت‌های اینورژن و اورژن گزارش نموده اند [33] که با نتایج مطالعه حاضر همسو میباشد.
به طور کلی تحقیقات گذشته نیز مانند این مطالعه در محیط آب و خشکی در فاز اولیه دوران بهبود بعد از صدمات حاد رباطهای مچ پا در ورزشکاران تفاوت شایان توجهی را در بین گروه‌های تمرینی نشان نداده‌‌اند، تنها بعضی از مطالعات نمودار خطی پیشرفت افراد گروه تمرین در آب نسبت به گروه تمرین در خشکی سرعت بیشتری را گزارش کرده اند [34].
نتیجهگیری
با توجه به تأثیر تمرینات آب و خشکی و وجود تفاوت‌های معنیدار متغیرها در هر دو گروه تمرینی بعد از مداخله، و همچنین معنیدار بودن تعامل زمان و گروه، پیشنهاد میگردد، برای بازتوانی پیچخوردگی حاد مچ پا از تمرین در آب و یا ترکیب تمرین آب و خشکی استفاده گردد.
تشکر و قدردانی
نویسندگان از کلیه مراکز درمانی که نمونهها را در اختیار گذاشتند و تمامی بازیکنان آسیب دیده که در این مطالعه شرکت نمودند، کمال تشکر و قدردانی را دارند.
References
[1] Moore ML, Haglin JM, Hassebrock JD, Anastasi MB, Chhabra A. Management of ankle injuries in professional basketball players: Prevalence and rehabilitation. Orthop Rev 2021; 13 (1).
[2] Abedinzadeh S, Sahebalzamani M, Amir Seyfaddini MR, Abbasi H. Effect of Training Modified FIFA 11+ on Kinematic Factors of Landing in Elite Handball Players. JPSR 2019; 8 (1): 45-57 [Farsi].
[3] Sharifatpour R, Akoochakian M, Alizadeh MH, Abbasi H. Prevalence and mechanism of injuries in Male Beach soccer players. J. Comm. Health Res 2020; 9: 184-90.
[4] Delahunt E, Monaghan B. Ankle function during hopping in subjects with functional instability of the ankle joint. Scand J Med Sci Sports 2006; 612.
[5] Nikolas D, Kellis E. Ankle Sprain Injuries and Risk Factors in Amateur Soccer Players during a 2-Year Period. Am J Sports Med 2007; 35: 458-66.
[6] Kordi Ashkezari M H, Sahebozamani M, Daneshjoo A, Abbasi Bafghi H. Comparison of the Effect of 6 Weeks of Balancing and Hopping Strengthening Training on the Kinematics of the Lower Extremities of Athletes with Functional Ankle Instability while Running: A Randomized Controlled Trial. JSSU 2020; 28 (7): 2854-66 [Farsi].
[7] Tricia j, Hubbard. Fibular position in individuals with self-reported chronic ankle instability. Journal eadies & Sports physical Ther 2006; 36: 3-9.
[8] Morrison KM & Kaminski TW. Foot characteristics in association with inversion ankle injury. J Ath train 2007;42(1); PP: 135-42.
[9] Prentice. William E. Rehabilitation Techniques for Sports Medicine and Athletic Training. McGraw-Hill Humanities, 2011; PP: 318-36.
[10] Kordi Ashkezari MH, Sahebozamani M, Daneshjoo A, Abbasi Bafghi H. Validity and Reliability of the Persian Ver-sion of “Identification of Functional Ankle Instability” Questionnaire in People with Lateral Ankle Sprain. PTJ 2019; 9(3):177-82. http://dx.doi.org/10.32598/ptj.9.3.177
[11] Freedman MAR, Dean MRE, and Hanham IWF. The etiology and prevention of functional instability of the foot, J. Bone Surge 1965; 47B: 678-685.
[12] Kordi Ashkezari, M., Sahebozamani, M., Daneshjoo, A., Abbasi Bafghi, H. Comparison of Kinematic Variables of Ankle Joint in Athletes with Functional Ankle Instability, Coper and healthy During Running. JPSR 2021; 10(2): 49-57. doi: 10.22038/jpsr. 2021. 45750.2063 [Farsi].
[13] Trojian TH & McKeag DB. Single leg balance test to identify risk of ankle sprains. Br J Sports Med 2006; 40(7); PP: 610-13
[14] Tanaka H, Mason L. "Chronic ankle instability". J. Orthop. Trauma 2011; 25(4), PP: 269-78.
[15] Wageman J, Bleakley C, Taeymans J, Schurz AP, Kuppens K, Baur H, & Vissers D. Exercise-based rehabilitation reduces reinjury following acute lateral ankle sprain: A systematic review update with meta-analysis. PloS one 2022; 17(2), e0262023.
[16] Konradsen L."Sensori-motor control of the uninjured and injured human ankle. Journal of Electromyogr Kinesiol 12,2002; PP: 199-203.
[17] Fong DTP, Hong Y, Chan LK, Yung PS & Chan KM. A systematic review on ankle injury and ankle sprain in sports. Sports Med 2007; 37(1); PP: 73-94.
[18] Tarang KJ, Clayton NW, Wen Liu. The effect of balance training on ankle proprioception in patients with functional ankle instability. J. Foot Ankle Res 7 (Suppl 1), A37, 2014; PP: 1-2.
[19] Ben Moussa Zouita A, Majdoub O, Ferchichi H, Grandy K, Dziri C, Ben Salah F.Z. The effect of 8-weeks proprioceptive exercise program in postural sway and isokinetic strength of ankle sprains of Tunisian athletes. Journal of Ann Phys Rehabil Med 2013; Dec, 56(9-10), PP: 634-43
[20] Twist, C., Gleeson, N., &Eston, R. "The effects of plyometric exercise on unilateral balance performance". J Sports Sci 26(10), 2008; PP: 1073-80.
[21] Mickel T, Bottoni C, Tsuji G, Chang K, Baum L, Tokushige K.."Prophylactic bracing versus taping for the prevention of ankle sprains in high school athletes: a prospective ‘randomized trail". Journal of Foot Ankle Surg 45(6): 2006; PP: 360-5.
[22] Asimenia G, Paraskevi M, Polina S, Anastasia B, Kyriakos T, Georgios G. Aquatic Training for Ankle Instability. Journal of Foot Ankle Spec 5, 2013; PP: 346-50.
[23] Peterson C"Exercise in 94 degrees F water for a patient with multiple sclerosis. Journal of Phys Ther 81(4). 2001; PP: 1049-58.
[24] Resende SM, Rassi CM, Viana FP. "Effect of hydrotherapy in balance and prevention of falls among elderly women". Journal of Rev Bra's Fisioter 12(1), 2008; PP: 57-63.
[25] Guzmán-Valdivia CH, Madrigal-López O, Désiga-Orenday O, Talavera-Otero J, Brizuela-Mendoza JA, Chávez-Olivares CA, & Gómez-Becerra FA. Design, Development and Control of a Therapeutic Robot Incorporating Aquatic Therapy for Ankle Rehabilitation. Machines 9(11): 2021; 254.
[26] Ma T, Li Q, Song Y., & Hua Y. Chronic ankle instability is associated with proprioception deficits: a systematic review and meta-analysis. JSHS 10(2), 2021; 182-91.
[27] Verhagen E, Van der beek A, Twisk j, Boutre L, Bahr R, Van Mechelen W. The effect of a proprioceptive balance board training program for the prevention of ankle sprain: a prospective controlled Trial. Journal of Sports Med 32(6): 2004; PP: 1385-93.
[28] Hupperets MD et al. Proprioceptive training reduces the risk of ankle sprain recurrence in athletes. Journal of BMJ 339, 2009; P: b2684.
[29] Sekir U, Yildiz Y, Hazneci B, Ors F, Aydin T. Effect of isokinetic training on strength, functionality and proprioception in athletes with functional ankle instability Surgery, Sports Traumatology Knee. Journal of Sport Med 2007.
[30] Yalfani A, Karami S, Gandomi F. The effect of a new balance training period in the land and water on instability index, pain, and balance in the athletes with chronic ankle instability. JSSU 2018; 26 (5) :374-84[Farsi].
[31] Ragab, I. M. A. Aquatic therapy versus combined aquatic and land-based therapy in the treatment of chronic lateral ankle sprain. EJPT 2(1), 2020; 16-23.
[32] Haider MH, & Al-Mnshdawi AMS. The effect of in-water exercises on the blood parameters and kinetic balance among the jiu-jitsu players with a severe sprain of the ankle joint. Revista iberoamericana de Psicología Del Ejercicio Y El Deporte 17(1), 2022; 51-4.
[33] Sadeghi Dehcheshmeh, M., Rahnama, N., Sadeghi Dehcheshmeh, H. Effect of 8 weeks neuromuscular exercise on ankle joint proprioception on male soccer players. RSR 2015; 3(6): 49-58. [Farsi].
[34] Kim E, Kim T, Kang H, Lee J, Childers MK. Aquatic versus land-based exercises as early functional rehabilitation for elite athletes with acute lower extremity ligament injury: A Pilot Study. Journal of PM R 2, 2010; PP: 703-12.
[2] Abedinzadeh S, Sahebalzamani M, Amir Seyfaddini MR, Abbasi H. Effect of Training Modified FIFA 11+ on Kinematic Factors of Landing in Elite Handball Players. JPSR 2019; 8 (1): 45-57 [Farsi].
[3] Sharifatpour R, Akoochakian M, Alizadeh MH, Abbasi H. Prevalence and mechanism of injuries in Male Beach soccer players. J. Comm. Health Res 2020; 9: 184-90.
[4] Delahunt E, Monaghan B. Ankle function during hopping in subjects with functional instability of the ankle joint. Scand J Med Sci Sports 2006; 612.
[5] Nikolas D, Kellis E. Ankle Sprain Injuries and Risk Factors in Amateur Soccer Players during a 2-Year Period. Am J Sports Med 2007; 35: 458-66.
[6] Kordi Ashkezari M H, Sahebozamani M, Daneshjoo A, Abbasi Bafghi H. Comparison of the Effect of 6 Weeks of Balancing and Hopping Strengthening Training on the Kinematics of the Lower Extremities of Athletes with Functional Ankle Instability while Running: A Randomized Controlled Trial. JSSU 2020; 28 (7): 2854-66 [Farsi].
[7] Tricia j, Hubbard. Fibular position in individuals with self-reported chronic ankle instability. Journal eadies & Sports physical Ther 2006; 36: 3-9.
[8] Morrison KM & Kaminski TW. Foot characteristics in association with inversion ankle injury. J Ath train 2007;42(1); PP: 135-42.
[9] Prentice. William E. Rehabilitation Techniques for Sports Medicine and Athletic Training. McGraw-Hill Humanities, 2011; PP: 318-36.
[10] Kordi Ashkezari MH, Sahebozamani M, Daneshjoo A, Abbasi Bafghi H. Validity and Reliability of the Persian Ver-sion of “Identification of Functional Ankle Instability” Questionnaire in People with Lateral Ankle Sprain. PTJ 2019; 9(3):177-82. http://dx.doi.org/10.32598/ptj.9.3.177
[11] Freedman MAR, Dean MRE, and Hanham IWF. The etiology and prevention of functional instability of the foot, J. Bone Surge 1965; 47B: 678-685.
[12] Kordi Ashkezari, M., Sahebozamani, M., Daneshjoo, A., Abbasi Bafghi, H. Comparison of Kinematic Variables of Ankle Joint in Athletes with Functional Ankle Instability, Coper and healthy During Running. JPSR 2021; 10(2): 49-57. doi: 10.22038/jpsr. 2021. 45750.2063 [Farsi].
[13] Trojian TH & McKeag DB. Single leg balance test to identify risk of ankle sprains. Br J Sports Med 2006; 40(7); PP: 610-13
[14] Tanaka H, Mason L. "Chronic ankle instability". J. Orthop. Trauma 2011; 25(4), PP: 269-78.
[15] Wageman J, Bleakley C, Taeymans J, Schurz AP, Kuppens K, Baur H, & Vissers D. Exercise-based rehabilitation reduces reinjury following acute lateral ankle sprain: A systematic review update with meta-analysis. PloS one 2022; 17(2), e0262023.
[16] Konradsen L."Sensori-motor control of the uninjured and injured human ankle. Journal of Electromyogr Kinesiol 12,2002; PP: 199-203.
[17] Fong DTP, Hong Y, Chan LK, Yung PS & Chan KM. A systematic review on ankle injury and ankle sprain in sports. Sports Med 2007; 37(1); PP: 73-94.
[18] Tarang KJ, Clayton NW, Wen Liu. The effect of balance training on ankle proprioception in patients with functional ankle instability. J. Foot Ankle Res 7 (Suppl 1), A37, 2014; PP: 1-2.
[19] Ben Moussa Zouita A, Majdoub O, Ferchichi H, Grandy K, Dziri C, Ben Salah F.Z. The effect of 8-weeks proprioceptive exercise program in postural sway and isokinetic strength of ankle sprains of Tunisian athletes. Journal of Ann Phys Rehabil Med 2013; Dec, 56(9-10), PP: 634-43
[20] Twist, C., Gleeson, N., &Eston, R. "The effects of plyometric exercise on unilateral balance performance". J Sports Sci 26(10), 2008; PP: 1073-80.
[21] Mickel T, Bottoni C, Tsuji G, Chang K, Baum L, Tokushige K.."Prophylactic bracing versus taping for the prevention of ankle sprains in high school athletes: a prospective ‘randomized trail". Journal of Foot Ankle Surg 45(6): 2006; PP: 360-5.
[22] Asimenia G, Paraskevi M, Polina S, Anastasia B, Kyriakos T, Georgios G. Aquatic Training for Ankle Instability. Journal of Foot Ankle Spec 5, 2013; PP: 346-50.
[23] Peterson C"Exercise in 94 degrees F water for a patient with multiple sclerosis. Journal of Phys Ther 81(4). 2001; PP: 1049-58.
[24] Resende SM, Rassi CM, Viana FP. "Effect of hydrotherapy in balance and prevention of falls among elderly women". Journal of Rev Bra's Fisioter 12(1), 2008; PP: 57-63.
[25] Guzmán-Valdivia CH, Madrigal-López O, Désiga-Orenday O, Talavera-Otero J, Brizuela-Mendoza JA, Chávez-Olivares CA, & Gómez-Becerra FA. Design, Development and Control of a Therapeutic Robot Incorporating Aquatic Therapy for Ankle Rehabilitation. Machines 9(11): 2021; 254.
[26] Ma T, Li Q, Song Y., & Hua Y. Chronic ankle instability is associated with proprioception deficits: a systematic review and meta-analysis. JSHS 10(2), 2021; 182-91.
[27] Verhagen E, Van der beek A, Twisk j, Boutre L, Bahr R, Van Mechelen W. The effect of a proprioceptive balance board training program for the prevention of ankle sprain: a prospective controlled Trial. Journal of Sports Med 32(6): 2004; PP: 1385-93.
[28] Hupperets MD et al. Proprioceptive training reduces the risk of ankle sprain recurrence in athletes. Journal of BMJ 339, 2009; P: b2684.
[29] Sekir U, Yildiz Y, Hazneci B, Ors F, Aydin T. Effect of isokinetic training on strength, functionality and proprioception in athletes with functional ankle instability Surgery, Sports Traumatology Knee. Journal of Sport Med 2007.
[30] Yalfani A, Karami S, Gandomi F. The effect of a new balance training period in the land and water on instability index, pain, and balance in the athletes with chronic ankle instability. JSSU 2018; 26 (5) :374-84[Farsi].
[31] Ragab, I. M. A. Aquatic therapy versus combined aquatic and land-based therapy in the treatment of chronic lateral ankle sprain. EJPT 2(1), 2020; 16-23.
[32] Haider MH, & Al-Mnshdawi AMS. The effect of in-water exercises on the blood parameters and kinetic balance among the jiu-jitsu players with a severe sprain of the ankle joint. Revista iberoamericana de Psicología Del Ejercicio Y El Deporte 17(1), 2022; 51-4.
[33] Sadeghi Dehcheshmeh, M., Rahnama, N., Sadeghi Dehcheshmeh, H. Effect of 8 weeks neuromuscular exercise on ankle joint proprioception on male soccer players. RSR 2015; 3(6): 49-58. [Farsi].
[34] Kim E, Kim T, Kang H, Lee J, Childers MK. Aquatic versus land-based exercises as early functional rehabilitation for elite athletes with acute lower extremity ligament injury: A Pilot Study. Journal of PM R 2, 2010; PP: 703-12.
Comparison of the Effect of 8 Weeks of Training in Water and Land Environment on Pain and Range of Motion of Athletes with Acute Ankle Sprain: A Semi-Experimental [a1] Study
Hamid Abbasi[6], Abolfazl Akhonda[7], Reza Shahrifatpour[8], Saeed Abedinzadeh[9], Farahnaz Ayatizadeh[10]
Received: 03/09/22 Sent for Revision: 02/11/22 Received Revised Manuscript: 27/04/23 Accepted: 28/04/23
Background and Objectives: Sprain is one of the most common sports injuries of the ankle. The aim of this research was to compare the effect of 8 weeks of training in water and dry environment on pain and range of motion of athletes with acute ankle sprain.
Materials and Methods: The present study is a quasi-experimental study, in which 30 soccer players with acute ankle sprain were selected as subjects and then randomly divided in two groups, water and land training groups. They were compared before and after 8 weeks of training intervention. To measure pain, the VAS (Visual Analog Scale) was used, and the range of motion of the ankle was measured using a universal goniometer in four directions. Data were analyzed using two-way repeated measure ANOVA.
Results: Both protocols reduced the pain in the injured players' ankles (p<0.001). The results showed that the interaction between group and time was significant, and in the water group, pain reduction was greater (p<0.001). The ankle range of motion significantly increased in both groups (p<0.001). The improvement rate of pain variable in the water exercise group (62%) was higher than the dry group (50%).
Conclusion: Considering the effect of water and land exercises and the significance of time and group interaction, it is recommended to use water exercise or a combination of water and land exercise to rehabilitate acute ankle sprains.
Key words: Water exercise, Acute sprain, Ankle, Soccer, Futsal
Funding: This study did not have any funds.
Conflict of interest: None declared.
Ethical approval: The Ethics Committee of Yazd University approved the study (IR.YAZD.REC.1401.031).
How to cite this article: Abbasi Hamid, Akhonda Abolfazl, Shahrifatpour Reza, Abedinzadeh Saeed, Ayatizadeh Farahnaz. Comparison of the Effect of 8 Weeks of Training in Water and Land Environment on Pain and Range of Motion of Athletes with Acute Ankle Sprain: A Quasi-Experimental Study. J Rafsanjan Univ Med Sci 2023; 22 (1): 65-78. [Farsi]
[1]- استادیار گروه علوم ورزشی دانشگاه یزد، یزد، ایران
[2]- کارشناس ارشد آسیب‌شناسی و حرکات اصلاحی
[3]- دکتری آسیب‌شناسی و حرکات اصلاحی
[4]- (نویسنده مسئول) استادیار گروه علوم ورزشی دانشگاه یزد، یزد، ایران
تلفن: 31233285-035، دورنگار: 38209823-035، پست الکترونیکی: sabedin@yazd.ac.ir
تلفن: 31233285-035، دورنگار: 38209823-035، پست الکترونیکی: sabedin@yazd.ac.ir
[5]- استادیار گروه علوم ورزشی دانشگاه یزد، یزد، ایران
[6]- Assistant Prof., Dept.of Sport Sciences, Yazd University, Yazd, Iran
[7]- MSc in Sports Injuries and Corrective Exercises
[8]- PhD in Sports Injuries and Corrective Exercises
[9]- Assistant Prof.,Dept.of Sport Sciences, Yazd University, Yazd, Iran, ORCID: 0000-0002-1693-3433
(Corresponding Author) Tel: (035) 31233285, Fax: (035) 38209823, E-mail: sabedin@yazd.ac.ir
(Corresponding Author) Tel: (035) 31233285, Fax: (035) 38209823, E-mail: sabedin@yazd.ac.ir
[10]- Assistant Prof., Dept.of Sport Sciences, Yazd University, Yazd, Iran
[a1]چکیده چک گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تربيت بدني
دریافت: 1401/6/8 | پذیرش: 1402/1/30 | انتشار: 1402/2/30
دریافت: 1401/6/8 | پذیرش: 1402/1/30 | انتشار: 1402/2/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
