Ethics code: IR.SSU.SPH.REC.1402.033
Amiri M, Mokarami H, Anoosheh V S, Soltani T, Jabinian sardehi F. The Effectiveness of Ergonomic Training Interventions Based on the PRECEDE-PROCEED Model on Musculoskeletal Disorders and Stress in Surgical Technologists: Study Protocol for a Randomized Controlled Trial. JRUMS 2024; 23 (7) :589-604
URL:
http://journal.rums.ac.ir/article-1-7357-fa.html
امیری مژگان، مکرمی حمید رضا، انوشه ویدا سادات، سلطانی طاهره، جبینیان سردهی فاطمه. اثربخشی مداخله آموزشی ارگونومی مبتنی بر الگوی پرسید-پروسید بر اختلالات اسکلتی-عضلانی و استرس در تکنولوژیستهای جراحی: پروتکل یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1403; 23 (7) :589-604
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-7357-fa.html
دانشکده پیراپزشکی شهید صئوقی یزد
متن کامل [PDF 498 kb]
(56 دریافت)
|
چکیده (HTML) (74 مشاهده)
متن کامل: (38 مشاهده)
مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 23، مهر 1403، 604-589
اثربخشی مداخله آموزشی ارگونومی مبتنی بر الگوی پرسید-پروسید بر اختلالات اسکلتی-عضلانی و استرس در تکنولوژیستهای جراحی: پروتکل یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار
مژگان امیری، حمید رضا مکرمی، ویدا سادات انوشه، طاهره سلطانی، فاطمه جبینیان سردهی
دریافت مقاله: 29/01/1403 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 09/03/1403 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 25/07/1403 پذیرش مقاله: 28/07/1403
چکیده
زمینه و هدف: آسیبهای ناشی از کار در تکنولوژیستهای جراحی باعث فرسودگی شغلی و کیفیت نامطلوب مراقبتهای پرستاری میشود. بهکارگیری اصول ارگونومی میتواند باعث پیشگیری از اختلالات اسکلتی-عضلانی (Musculoskeletal disorders; MSDs) و کاهش استرس ناشی از کار شود. در این راستا، با توجه به میزان بالای شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و استرس شغلی در تکنولوژیستهای جراحی، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی پرسید-پروسید بر اختلالات اسکلتی-عضلانی و استرس در تکنولوژیستهای جراحی انجام خواهد شد.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار در تکنولوژیستهای جراحی شاغل در دو بیمارستان شهر یزد در سال 1404-1403 انجام خواهد شد. تکنولوژیستهای جراحی یک بیمارستان بهعنوان گروه مداخله (34 نفر) و بیمارستان دیگر بهعنوان گروه کنترل (34 نفر) انتخاب خواهند شد. برنامه مداخلهای مبتنی بر چارچوب مدل 8 فازی پرسید-پروسید و استفاده از اصول ارگونومی و تکنیکهای مقابله با استرس مبتنی بر مدل تعاملی Lazarus پیادهسازی خواهد شد. دادهها با استفاده تکنیک ارزیابی سریع کل بدن (Rapid Entire Body Assessment; REBA)، پرسشنامه اسکلتی-عضلانی Nordic، مقیاس استرس ادراک شده (Perceived Stress Scale; PSS-10) و پرسشنامه عوامل رفتاری در سه مرحله قبل از مداخله، سه ماه و شش ماه بعد از مداخله جمعآوری خواهد شد. در گروه کنترل بدون انجام مداخله، جمعآوری دادهها طی سه مرحله همزمان با گروه مداخله انجام خواهد شد. دادهها با استفاده از آزمون t دو نمونه مستقل و آزمون ناپارامتریک Mann-Whitney تجزیه و تحلیل خواهد شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه دارای کد اخلاق IR.SSU.SPH.REC.1402.033 از کمیته اخلاق در پژوهش دانشگاه علوم پزشکی یزد و کد کارآزمایی بالینی IRCT20230422057974N1 از مرکز کارآزمایی بالینی ایران میباشد.
واژههای کلیدی: ارگونومی، تکنولوژیست جراحی، الگوی پرسید-پروسید، اختلالات اسکلتی-عضلانی، استرس مرتبط با کار
ارجاع: امیری مژگان، مکرمی حمیدرضا، انوشه ویداسادات، سلطانی طاهره، جبینیان سردهی فاطمه، اثربخشی مداخله آموزشی ارگونومی مبتنی بر الگوی پرسید-پروسید بر اختلالات اسکلتی-عضلانی و استرس در تکنولوژیستهای جراحی: پروتکل یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، سال 1403، دوره 23 شماره 7، صفحات: 604-589.
مقدمه
آسیبهای ناشیاز کار در کادر درمان باعث بروز فرسودگی شغلی و کیفیت نامطلوب مراقبتهای پرستاری میشود (2، 1). وقوع آسیبها و فشارهای ناشیاز کار در پرستاران اتاق عمل نسبت به دیگر پرستاران بیشتر است (4، 3). ایستادن به مدت طولانی و وظایفی مانند جابهجا کردن بیماران، از علل وقوع اختلالات اسکلتی-عضلانی (Musculoskeletal disorders; MSDs) در تکنولوژیست جراحی میباشند (5). تکنولوژیست جراحی در طی یک عمل جراحی در کنار سایر اعضای تیم جراحی به ایفای نقش پرداخته و فراهمکننده یک محیط استریل و سازمانیافته جهت جراحی میباشد که در سه مرحله قبل، حین و بعد از جراحی به ایفای نقش میپردازد (7، 6).
اختلالات اسکلتی–عضلانی طیف گستردهای از مشکلات را شامل شده و میتواند به دلایل گوناگونی مانند حرکات تکراری و وضعیت نامناسب بدن حین کار منجر به اختلال در عضلات و استخوانها شود (9، 8). نشانههای این اختلالات شامل احساس کرختی، درد، حساسیت به لمس و فشار میباشد (5). اختلالات اسکلتی–عضلانی در سطح جهانی از جمله شایعترین مشکلات سلامتی ناشی از کار میباشد و در ایران نیز بهطور کلی MSDs چهارمین علت ازکارافتادگی میباشد (10)، این در حالی است که شیوع این اختلالات در پرستاران 2/77 درصد گزارش شده است (9) و وضعیت نامناسب بدن حین کار مهمترین عامل خطر در بروز این اختلالات است (12، 11)، اما میتوان با انجام مداخلات هدفمند باعث کاهش ناتوانیهای ناشیاز این آسیبهای شغلی شد (3).
استرس شغلی نیز از عوامل خطر در ایجاد MSDs میباشد (13). مؤسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (National Institute for Occupational Safety & Health; NIOSH) استرس شغلی را ناشی از عدم هماهنگی بین نیازهای کاری با قابلیت و خواستههای فردی در نظر میگیرد (14). این در حالی است که فشارهای روحی-روانی ناشیاز کار میتواند باعث ایجاد عوارض جسمی، روانی و رفتاری در افراد و تهدید اهداف سازمانی و کاهش کیفیت کاری شود (4) و شغل پرستاری دارای خطر بالایی برای بروز خستگی و مشکلات سلامت شناخته شده است و بهطور کلی شیوع استرس شغلی پرستاران در ایران 5/37 درصد گزارش شده است (16، 15).
علم ارگونومی از مواردی است که میتواند در پیشگیری و کاهش MSDs مؤثر باشد و به چگونگی تطبیق مؤثر خصوصیات فیزیکی و روانی فرد با یک شغل همراه با جلوگیری از هرنوع آسیب به بازدهی و آسایش وی میپردازد (3). ارگونومی باعث پیشگیری از MSDs و بهبود شرایط سلامتی (17)، افزایش رضایت شغلی و کاهش استرس شغلی (18، 3) و عدم رعایت این اصول باعث تحمیل هزینههای زیادی به صاحبان مشاغل و کاهش بهرهوری میشود (20، 19). استفاده از روشهای مداخلهای نیازمند هزینههای بیشتری نسبت به آموزش ارگونومی است که باعث ارجحیت استفاده از آموزش میباشد (21). همچنین، علیرغم گزارشات مثبت برخی مطالعات مبنیبر کارآیی مداخلات آموزشی ارگونومی، برخی مطالعات نیز سودمندی قابل توجه و موفقیت ناشی از این مداخلات را گزارش نکردهاند (22، 20) که میتواند به علت عدم استفاده از الگوهای استاندارد باشد، به همین علت مطالعاتی با استفاده از الگوهای استاندارد نیاز است تا بتوان شواهد مطمئنی در مورد کاربرد مفید مداخلات آموزشی ارگونومی در کاهش MSDs کسب کرد (23).
موفقیتآمیز بودن طراحی برنامه آموزشی نیازمند توجه به مسئولیتها و عوامل خطر ارگونومی و درنظر گرفتن شرایط فردی و محیطی است (25، 24)، به همین دلیل باید از الگوهای جامع و معتبر استفاده گردد. الگوی پرسید-پروسید از برنامههای ارتقاء سلامت است و در حوزههای مختلف سلامتی مورد استفاده قرار گرفته است (26، 23). این الگو از شاخصترین الگوهای برنامهریزی جهت طراحی مداخله تجربی به منظور تغییر و اصلاح رفتارهای پرخطر است که توسط Green و Kreuter به عنوان چهارچوب برنامهریزی در امر آموزش بهداشت و بهبود سلامت طراحی و توسعه یافته است (28، 27).
بر طبق جستجوهای انجام شده، تاکنون مطالعه جامع آموزشی ارگونومی مبتنی بر الگوهای معتبر در تکنولوژیستهای جراحی انجام نشده است، با این حال مطالعاتی با استفاده از این الگو در پرستاران انجام شده است (29، 25)؛ لذا، با توجه به شیوع بالای MSDs و استرس شغلی در تکنولوژیستهای جراحی (31، 30)، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی پرسید-پروسید بر اختلالات اسکلتی-عضلانی و استرس در تکنولوژیستهای جراحی دو بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی یزد انجام خواهد شد.
تعریف الگوی پرسید-پروسید (PRECEDE-PROCEED Model)
الگوی پرسید-پروسید (شکل 1) که جهت طراحی و ارزیابی برنامه آموزشی در این تحقیق استفاده میشود شامل هشت مرحله است که پنج مرحله اول آن تشخیصی هستند و جزء پرسید را تشکیل میدهند و بر شناسایی و جمعآوری اطلاعات مورد نیاز قبل از انجام مداخله، متمرکز میباشند. این پنج جزء عبارتاند از: 1- تشخیص اجتماعی (ارزیابی کاملی از نیازهای اجتماعی)، ۲- تشخیص اپیدمیولوژیک، رفتاری و محیطی (مشکلات بهداشتی در کدام یک از گروههای اجتماعی مهمترند)، 3- تشخیصهای آموزشی و سازمانی (شامل تعیین عوامل مستعد کننده: مثل باورها، نگرشها، آگاهیها، عوامل تقویت کننده (پاداشها) و عوامل قادر کننده (تسهیلات) که باید از تغییرات حمایت کنند و 4- ارزیابی مدیریتی، سیاستی و طراحی مداخلات (تعیین سیاستها، مقررات و منابع دیگر که موجب اجرای مداخلات میشوند)، 5- اجرای برنامه. سه مرحله بعدی جزء پروسید را تشکیل میدهند که شامل ارزشیابی فرایند، تأثیر و پیامد برنامه است و در نتیجه مرحله اول یعنی نیازسنجی بزرگ به وقوع میپیوندند. هر یک از زیر مجموعههای الگو میگویند که رفتارها بهصورت ترکیبی، چندوجهی و تأثیرپذیر از عوامل مختلف میباشند (26).