مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده
زمینه و هدف: آموزش­های بالینی حلقه اتصال مطالب تئوری دانش­جویان رشته­های گروه پزشکی و ارائه خدمات بالینی به بیماران می­باشد و این پژوهش عوامل مختلف تأثیرگذار بر آموزش­های بالینی را مورد ارزیابی قرار داده و عوامل مؤثر برکیفیت آموزش­های بالینی از نظر مدرسان و فراگیران شناسایی شده، تا با بهبود فرآیندها به بهبود کیفیت آموزشی کمک شود.
مواد و روش ­ها: این پژوهش به دو روش کیفی و کمی انجام شد. در مرحله کیفی با 20 نفر خبره مصاحبه شد. از اطلاعات به دست آمده پرسش­نامه محقق ساخته ایجاد گردید و پس از تأیید پایایی و روایی بین 198 نفر دانش­جویان بالینی در رشته‌های پرستاری، اتاق عمل و هوشبری که در بیمارستان­های شهرستان ساوه در سال 1398 دوره آموزش­بالینی را می‌گذراندند و اساتید دانشکده علوم پزشکی ساوه توزیع شد. اطلاعات مرحله کیفی با نرم‌افزار MAXQDA  نسخه 10 تحلیل شد و اطلاعات مرحله کمی با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شد. نتایج به دست آمده با تحلیل عاملی مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ­ها: نتایج نشان داد که در بهبود فرآیندهای آموزشی 23 عامل دخالت دارند. در مورد کمبودها و نیازهای آموزشی 17 عامل که از مهم­ترین عوامل کمبود، اتاق آموزش در بخش­ها با 8/45 درصد بود. مهم­ترین عامل درمورد نتایج و پیامدهای بهبود فرآیند­های آموزشی، رضایت بیماران با 2/59 درصد بیش­ترین نظر کاملاً موافق را داشته است.
نتیجه­ گیری: عوامل اصلی در مدل ارزیابی کیفیت شامل بهبود فرآیندهای آموزشی، نتایج و پیامدهای بهبود فرآیند آموزشی، کمبود نیروی انسانی  متخصص، کمبود فضا و امکانات و تجهیزات و ارزیابی صحیح آموزشی می‌باشد.
واژه­ های کلیدی: کیفیت، آموزش بالینی، فرآیند