جلد 22، شماره 9 - ( 9-1402 )
جلد 22 شماره 9 صفحات 978-963 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.SDJ.REC.1400.019
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shamsaie Z, Karimi Q, Akbari M. The Effectiveness of an Educational Package Based on Domestic Violence on Reducing Frustration and Marital Instability: A Quasi-Experimental Study. JRUMS 2023; 22 (9) :963-978
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-7058-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-7058-fa.html
شمسایی زینب، کریمی کیومرث، اکبری مریم. اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی و بی‌ثباتی زناشویی:
یک مطالعه نیمه تجربی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1402; 22 (9) :963-978
دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران
چکیده: (1068 مشاهده)
زمینه و هدف: خشونت خانگی با پیامد‌های مخرب سلامتی همراه بوده و می‌تواند زندگی زناشویی را تحت‌الشعاع قرار دهد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی و بی‌ثباتی زناشویی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان درگیر خشونت خانگی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در سال 1400 بود که بر اساس روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 30 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامه سرخوردگی زناشویی Kayser (1993) و بی‌ثباتی زناشویی Edward و همکاران (۱۹۸۷) بود. گروه آزمایش 14 جلسه 60 دقیقه‌ای و به مدت 7 هفته متوالی (هر هفته 2 جلسه) تحت آموزش برنامه مبتنی بر خشونت خانگی قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بعد از مداخله، اثر بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی (452/580=F، 954/0=η، 001/0P<) و بی‌ثباتی زناشویی (009/425=F، 938/0=η، 001/0P<) زنان معنی‌دار بود و این اثرات مثبت در دوره پیگیری پایدار ماند.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی و بی‌ثباتی زناشویی زنان مؤثر است. بنابراین، استفاده از این رویکرد جهت کاهش مشکلات زناشویی زنان پیشنهاد می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: خشونت خانگی، سرخوردگی زناشویی، بی‌ثباتی زناشویی، زنان
مواد و روش‌ها: این یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان درگیر خشونت خانگی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در سال 1400 بود که بر اساس روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 30 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامه سرخوردگی زناشویی Kayser (1993) و بی‌ثباتی زناشویی Edward و همکاران (۱۹۸۷) بود. گروه آزمایش 14 جلسه 60 دقیقه‌ای و به مدت 7 هفته متوالی (هر هفته 2 جلسه) تحت آموزش برنامه مبتنی بر خشونت خانگی قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بعد از مداخله، اثر بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی (452/580=F، 954/0=η، 001/0P<) و بی‌ثباتی زناشویی (009/425=F، 938/0=η، 001/0P<) زنان معنی‌دار بود و این اثرات مثبت در دوره پیگیری پایدار ماند.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی و بی‌ثباتی زناشویی زنان مؤثر است. بنابراین، استفاده از این رویکرد جهت کاهش مشکلات زناشویی زنان پیشنهاد می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: خشونت خانگی، سرخوردگی زناشویی، بی‌ثباتی زناشویی، زنان
فهرست منابع
1. Sadegi R, Vizheh M, Zanjari N. Factors related to domestic violence against women in Tehran. Research Journal of Social Work 2016; 4(14): 37-66. [Farsi]
2. Perrin N, Marsh M, Clough A, Desgroppes A, Phanuel CY, Abdi A, et al. Social norms and beliefs about gender based violence scale: a measure for use with gender based violence prevention programs in lowresource and humanitarian settings. Conflict and Health 2019; 13(6): 1-12.
3. Finnbogadóttir H, Baird K, ThiesLagergren L. Birth outcomes in a Swedish population of women reporting a history of violence including domestic violence during pregnancy: a longitudinal cohort study. BMC Pregnancy and Childbirth 2020; 20(183): 1-10.
4. Vanhee G, Lemmens GMD, Stas L, Loeys T, Verhofstadt LL. Why are couples fighting? A need frustration perspective on relationship conflict and dissatisfaction. Journal of Family Therapy 2018; 40(1): 4-23.
5. Hosseini A, Godarzi M, Ahmadyan H, Yarahmadi Y. Presenting a causal model of divorce in married men referred to counseling centers based on irrelevant communication beliefs and individual differentiation with the mediating role of sexual function and marital frustration. Psychological Sciences 2020; 87(19): 361-74. [Farsi]
6. Bahmani N, Etimadi E, Ahmadi SA, Fatehizadeh M. The effectiveness of couple counseling based on Kaiser's frustration model on reducing couples' marital frustration. Family Studies 2017; 14(2): 183-99. [Farsi]
7. Kohi S, Etamadi E, Fatehizadeh M. Examining the relationship between personality traits and mental health with marital frustration in couples. Cognitive and Behavioral Science Research 2013; 4(1): 71-84. [Farsi]
8. Yousefi Moridan MI, Fallahian H, Mikaeli N. The role of marital burnout, marital instability, and cognitive failure in predicting tendency to divorce in couples. FPCEJ 2019; 5(1): 139-54. [Farsi]
9. Mousavi SM, Samavatian H, Nouri A. The simultaneous effectiveness of work life quality and marital life enrichment on marital conflicts and marital instability among working couples, considering the role of spillover. Psychological Achievements 2017; 25(2): 1-20. [Farsi]
10. Modupe Elizabeth O. Social Factors as Correlates of Marital Instability Among Married Women in Southwest, Nigeria. International Journal of Academic Research in Business, Arts and Science 2020; 2(4): 96-107.
11. Li W. Migration and marital instability among migrant workers in China: A gender perspective. Chinese Journal of Sociology 2018; 4(2): 218-35.
12. Asa UA, Nkan VV. Factors Associated With Marital Instability Among Rural Farming Households in Akwa Ibom State, Nigeria. European Scientific Journal 2017; 13(15): 290-9.
13. Zahra F. Islam and its role in reducing domestic violence against women. Islamic research on Gender and Family 2018; 2(3): 39-56.
14. Delavar A. Research methodology in psychology and educational sciences. The fourth edition of the publication editing. [Tehran]: Virayesh pub; 2021; 132. [Farsi]
15. Mohseni Tabrizi A, Javadianzadeh M. The situation of domestic violence in married women referred to forensic centers and well-being of Yazd. J Toloeh Health 2011; 11(3): 11-24. [Farsi]
16. Kayser K. When love dies: The process of marital disaffection. New York: Guilford Press. 1993; 1: 191.
17. Edwards JN, Johnson DR, Booth A. Coming apart: A prognostic instrument of marital breakup. Family Relations 1987; 36(2): 168-70.
18. Yari pour A. Effect of Family Counseling Intervention Initiative on Divorce Records in the Courts of Justice of Qom. Master's Degree of Consultation, Islamic Azad University of Roodehen. 2000. [Farsi]
19. Glasser W. Counseling with Choice Theory: The New Reality Therapy. New York: HarperCollins. 2000; 13: 54-77.
20. Gottman JM. A theory of marital dissolution and stability. Journal of Family Psychology 1993; 7: 57-75.
21. Mosavi Z, Etemadi O. The Effectiveness of Imago Relationship Training on Negative Marital Attitudes in Couples with Emotional Spouse Abuse. RBS 2020; 17(4): 571-9. [Farsi]
22. Lawshe CH. A quantitative approach to content validity. Personnel Psychology 1975; 28: 563-75.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
